ตอนที่เราย้ายมาที่บ้านหลังปัจจุบัน ผมชอบความงดงามของห่านที่อาศัยอยู่ใกล้บ้าน ผมชื่นชมวิธีที่มันดูแลกันและกัน การว่ายน้ำเป็นแนวเดียวและบินเป็นรูปตัววีกลางอากาศ การได้ดูพวกมันเลี้ยงลูกก็สนุกดี

แต่พอเข้าฤดูร้อน ผมได้ค้นพบความจริงที่ไม่ค่อยงดงามนัก ห่านชอบกินหญ้า และมันไม่สนใจด้วยว่าจะทำสนามเสียหายแค่ไหน ที่แย่กว่าคือ สิ่งที่พวกมันทิ้งไว้ ทำให้การเดินลัดสนามเป็นการผจญภัยที่สกปรก

ผมมักคิดถึงห่านเวลาต้องรับมือกับคนเจ้าปัญหา บางครั้งผมคิดอยากจะไล่พวกเขาไปให้พ้นๆ แต่พระเจ้าก็ทรงเตือนผมว่า แม้ในคนที่ไม่น่ารักที่สุดก็มีความงดงามถ้าเราเข้าไปใกล้พอ และความเจ็บปวดที่พวกเขาก่อก็อาจเป็นผลมาจากความเจ็บปวดที่พวกเขาเผชิญอยู่ เปาโลเขียนว่า “ถ้าเป็นได้ คือเท่าที่เรื่องขึ้นอยู่กับท่าน จงอยู่อย่างสงบสุขกับทุกคน” (โรม 12:18) ผมจึงขอให้พระเจ้าช่วยให้ผมอดทนกับ “ความยาก” ของคนอื่น ซึ่งไม่ได้ลงเอยด้วยดีเสมอไป แต่น่าอัศจรรย์ที่หลายครั้ง พระเจ้าทรงช่วยฟื้นฟูความสัมพันธ์

เมื่อเผชิญกับคนที่ไม่น่ารัก เราสามารถมองและรักเขาผ่านสายพระเนตรของพระเจ้าได้โดยพระคุณของพระองค์