ตอนผมเป็นเด็ก โรคหนึ่งที่คนกลัวมากคือโปลิโอ หรือ “อัมพาตทารก” เพราะส่วนใหญ่ผู้ที่ติดเชื้อคือเด็กเล็ก ก่อนจะมีวัคซีนช่วงกลางทศวรรษที่ 1950 เฉพาะในสหรัฐมีคนเป็นอัมพาตเพราะโปลิโอกว่า 20,000 คนและเสียชีวิตราวปีละ 1,000 คน

ในสมัยโบราณ อัมพาตถูกมองว่าเป็นอาการถาวร ไม่มีทางรักษา แต่คนกลุ่มหนึ่งเชื่อว่าพระเยซูทรงช่วยเพื่อนของพวกเขาที่เป็นอัมพาตได้ ขณะที่พระเยซูทรงสั่งสอนอยู่ในเมืองคาเปอรนาอุม ชายสี่คนหามเพื่อนไปหาพระองค์เมื่อเข้าถึงพระเยซูไม่ได้เพราะคนมาก “เขาจึงรื้อดาดฟ้าหลังคาตรงที่พระองค์ประทับนั้น และเมื่อรื้อเป็นช่องแล้ว เขาก็หย่อนแคร่ที่คนง่อยนอนอยู่” (มาระโก 2:1-4)

“เมื่อพระเยซูทรงเห็นความเชื่อของพวกเขา พระองค์จึงตรัสกับคนง่อยว่า ‘ลูกเอ๋ย บาปของเจ้าได้รับอภัยแล้ว’ ” (มาระโก 2:5) และ “จงลุกขึ้นยกแคร่ไปบ้านของเจ้าเถิด” (มาระโก 2:11) แสนอัศจรรย์ที่พระเยซูทรงตอบสนองความเชื่อของคนทั้งสี่โดยทรงอภัยบาปและรักษาความง่อยที่ไม่มีทางรักษาได้

เมื่อคนที่เรารู้จักกำลังเจออุปสรรคทางร่างกายที่ร้ายแรง หรือวิกฤตฝ่ายวิญญาณ เรามีสิทธิพิเศษที่จะร่วมกันอธิษฐาน พาเพื่อนของเราไปหาพระเยซู ผู้เดียวที่ทรงตอบสนองความต้องการที่อยู่ลึกที่สุดของเราได้