เมื่อถึงปลายศตวรรษที่ 4 ผู้ติดตามพระคริสต์ก็ไม่ถูกจับให้สิงโตกินเพื่อความบันเทิงของชาวโรมันอีกต่อไป แต่เกมความตายยังคงมีอยู่จนกระทั่งวันที่ชายคนหนึ่งกระโดดออกมาจากฝูงชนด้วยความกล้าหาญเพื่อห้ามนักสู้สองคนไม่ให้ฆ่ากันเอง

เทเลมาคัส เป็นนักบวชในทะเลทรายที่มากรุงโรมเพื่อพักผ่อน แต่ไม่อาจทนความบันเทิงกระหายเลือดยอดนิยมนี้ได้ ธีโอดอเรท บิชอป และนักประวัติศาสตร์คริสตจักรกล่าวว่าเทเลมาคัสร้องขอให้ยุติความรุนแรง แต่กลับถูกฝูงชนเอาหินขว้างจนตาย จักรพรรดิโฮโนริอัสทรงทราบถึงการกระทำอันกล้าหาญของเขา จึงรับสั่งให้เลิกกีฬานี้

บางคนอาจเกิดคำถามว่า เทเลมาคัสไม่มีวิธีอื่นประท้วงกีฬานองเลือดนี้หรือ อัครทูตเปาโลถามคำถามคล้ายกันนี้กับตัวท่านเอง “เหตุไฉนข้าพเจ้าจึงต้องเผชิญกับภัยอันตรายตลอดเวลาเล่า” (1 โครินธ์ 15:30) ใน 2 โครินธ์ 11:22-33 ท่านบันทึกความยากลำบากที่ท่านเจอเพื่อเห็นแก่ความรักของพระคริสต์ ซึ่งหลายครั้งเป็นอันตรายถึงชีวิต ทั้งหมดนั้นคุ้มค่าหรือไม่

เปาโลไม่มีข้อสงสัยในเรื่องนี้ การนำสิ่งที่จะสูญไปในไม่ช้ามาแลกกับเกียรติที่ยืนยงนิรันดร์เป็นการลงทุนที่ดี เมื่อเป็นขึ้นจากความตาย ชีวิตที่ดำรงอยู่เพื่อผู้อื่นได้ถูกเพาะปลูกลงในนิรันดร์กาลที่เราจะไม่มีวันเสียใจภายหลัง