ทิวทัศน์ที่ฉันเห็นเมื่อตอนไปเที่ยวที่อะแลสกาส่วนใหญ่เป็นภาพที่ฉันมองผ่านกระจกรถซึ่งกำลังแล่น ฉันขอบคุณพระเจ้าที่กระจกทำให้ฉันสามารถมองเห็นความสวยงามได้อย่างอบอุ่นและไม่เปียก แต่หน้าต่างก็มีข้อจำกัดของมันเวลาที่ฝนตก หยดน้ำทางด้านนอกจะบดบังทัศนียภาพ เมื่ออุณหภูมิเปลี่ยน ไอน้ำจะทำให้เกิดฝ้าขึ้นทางด้านในของกระจก

อุปสรรคเหล่านั้นช่วยให้ฉันเข้าใจว่าเหตุใดเราจึงมองไม่เห็นชีวิตแบบที่พระเจ้าต้องการให้เราเห็น ความบาปได้บดบังความงดงามของชีวิตที่พระเจ้าทรงประสงค์ให้เราได้ดื่มด่ำ บางครั้งบาปก็อยู่ภายใน คือความเห็นแก่ตัวของเราเองที่ก่อให้เกิดฝ้า ซึ่งทำให้เราสำคัญตัวผิดและลืมนึกถึงประโยชน์ของคนอื่น บางครั้งบาปก็อยู่ภายนอก ความอยุติธรรมของคนอื่นทำให้เราน้ำตาไหลเหมือนสายฝนและมองไม่เห็นความดีของพระเจ้า ไม่ว่าความบาปแบบไหนก็ล้วนแต่ทำให้เรามองไม่เห็นความมหัศจรรย์และโชติช่วงของชีวิตอย่างที่พระเจ้าประสงค์ให้เป็นทั้งนั้น

แม้ว่าบัดนี้ “เราเห็นสลัวๆเหมือนดูในกระจก” (1 คร.13:12) แต่เราก็เห็นมากพอที่จะรู้ว่าพระเจ้าประเสริฐ (สดด.34:8) สิ่งดีมากมายที่พระเจ้าทรงสำแดงไว้แล้วจะช่วยให้เราละทิ้งความบาปและลดผลของบาปที่เกิดขึ้นในโลกให้น้อยลงได้ – JAL