สำหรับผม อาหารไม่ได้เป็นแค่สิ่งจำเป็นในชีวิต แต่เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมาก! ผมสุขใจที่ได้นั่งลงตรงหน้าอาหารที่จัดเตรียมอย่างดีโดยเฉพาะเวลาหิว ผมคิดว่าสาวกของพระเยซูก็คงจะหิวเช่นกัน เมื่อพวกเขากลับมาที่บ่อน้ำและพบพระเยซูสนทนาอยู่กับหญิงชาวสะมาเรีย พวกเขารีบบอกว่า “พระอาจารย์เจ้าข้า เชิญรับประทานเถิด” (ยน.4:31) พระองค์ทรงตอบพวกเขาว่า “เรามีอาหารรับประทานที่ท่านทั้งหลายไม่รู้” (ยน.4:32) ซึ่งทำให้พวกเขาสงสัยว่ามีใครนำอาหารมาถวายพระองค์แล้วหรือ (ยน.4:33)

เหล่าสาวกคงคิดแต่เรื่องอาหารจนไม่สามารถมองทะลุสำรับที่อยู่ตรงหน้าไปได้ พวกเขาไม่เข้าใจความสำคัญของสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นที่บ่อน้ำสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพระเยซูคือ “การกระทำตามพระทัยของพระองค์ ผู้ทรงใช้เรามา และทำให้งานของพระองค์สำเร็จ” (ยน.4:34) พระองค์จดจ่อที่ความต้องการฝ่ายวิญญาณของหญิงผู้นี้ซึ่งจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องได้รับสิ่งที่มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่ให้ได้

เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับความต้องการในปัจจุบัน แต่พระเยซูทรงเชื้อเชิญเราให้มองไปไกลกว่าสิ่งที่เราสนใจ ซึ่งเป็นเหมือน “อาหารกลางวัน”กล่องเล็กๆของเรา และให้เราเปิดตาเพื่อมองหาจิตวิญญาณที่กำลังแสวงหาคำตอบให้กับความต้องการที่ลึกที่สุดของพวกเขา

ดังนั้น จงทำอย่างพระเยซูที่บ่อน้ำ และให้พระองค์ใช้คุณบอกผู้อื่นถึงอาหารฝ่ายจิตวิญญาณที่มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่สามารถประทานให้ได้ -JS