เป็นปากเสียง
เวลาที่ผมได้ยินเรื่องเด็กถูกเพื่อนแกล้ง ผมสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างน้อยสองระดับ ระดับแรกที่เห็นได้ชัด มาจากนิสัยไม่ดีของคนที่แกล้ง แต่ก็มีอีกระดับหนึ่งซึ่งเป็นความเจ็บปวดที่ทำร้ายได้มากกว่าระดับแรก นั่นคือ การนิ่งเงียบของคนที่เห็นเหตุการณ์ สิ่งนี้ทำร้ายคนที่ถูกแกล้ง เพราะต้องตะลึงกับการที่ไม่มีใครช่วย คนแกล้งจึงยิ่งได้ใจและมีพฤติกรรมเลวร้ายกว่าเดิมเนื่องจากไม่เห็นมีใครเข้ามาช่วย ส่วนคนที่ถูกแกล้งก็ยิ่งอับอายและโดดเดี่ยวมากขึ้นไปอีก ดังนั้นการลุกขึ้นต่อสู้เพื่อผู้อื่นจึงเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อเป็นการแสดงออกถึงความไม่เห็นด้วยต่อการกระทำเหล่านั้น (สุภาษิต 31:8)
จดหมายจากสนามรบ
กว่า 20 ปีแอนดรูว์แครอลคอยหนุนใจผู้คนไม่ให้ทิ้งจดหมายที่คนในครอบครัวหรือเพื่อนเขียนในช่วงสงคราม แครอลซึ่งเป็นผู้อำนวยการศูนย์จดหมายสงครามอเมริกันที่มหาวิทยาลัยแชปแมนในแคลิฟอร์เนีย ถือว่าจดหมายเหล่านี้เชื่อมโยงครอบครัวเข้าด้วยกัน และเปิดประตูสู่ความเข้าใจที่ไม่มีอะไรทดแทนได้ แครอลกล่าวว่า “คนรุ่นหลังอ่านจดหมายนี้และกล่าวว่า ‘เราเข้าใจแล้วว่าคุณต้องผ่านอะไรมา และคุณเสียสละอะไรไปบ้าง’”
คุ้มค่า
เมื่อถึงปลายศตวรรษที่ 4 ผู้ติดตามพระคริสต์ก็ไม่ถูกจับให้สิงโตกินเพื่อความบันเทิงของชาวโรมันอีกต่อไป แต่เกมความตายยังคงมีอยู่จนกระทั่งวันที่ชายคนหนึ่งกระโดดออกมาจากฝูงชนด้วยความกล้าหาญเพื่อห้ามนักสู้สองคนไม่ให้ฆ่ากันเอง
ลงมือทำ
เมื่อตัววู้ดชัคเริ่มกินโรงรถของเรา (หรือเพียงแค่แทะ) ผมซื้อกับดักมาพร้อมกับวางแผนจับเจ้าตัวจ้อยไปปล่อยที่สวนสาธารณะ ผมล่อมันด้วยของสารพัด และเปิดประตูกรงดักไว้ เช้าวันถัดมา ผมตื่นเต้นที่ได้เห็นสัตว์ตัวเล็กๆ ในกับดักของผม จนกระทั่งผมสังเกตว่ามันไม่ใช่ตัววู้ดชัคแต่ผมจับตัวสกังค์ได้
กล้าหาญและสม่ำเสมอ
ขณะกำลังอ่านข่าวมรณกรรมของยูจีน แพทเทอร์สัน เจ้าของรางวัลพูลิทเซอร์บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ แอตแลนต้า คอนสติทิวชั่นตั้งแต่ปี 1960 ถึง 1968 ผมประทับใจอยู่สองอย่าง อย่างแรกคือ เป็นเวลาหลายปีที่แพทเทอร์สันเป็นกระบอกเสียงเรื่องสิทธิพลเมืองอย่างไม่เกรงกลัวใครในช่วงเวลาที่หลายคนต่อต้านความเท่าเทียมกันทางเชื้อชาติ นอกจากนั้นเขายังเขียนบทความในหนังสือพิมพ์ทุกวันเป็นเวลา 8 ปี รวมบทความ 2,922 บท! เขาเขียนอย่างต่อเนื่อง ความกล้าหาญและความสม่ำเสมอคือส่วนสำคัญที่ทำให้ชีวิตเขาส่งอิทธิพล
