บทเรียนสำหรับเด็ก
ตอนที่ลูกสาวเล่าปัญหาที่เจอในห้องอาหารโรงเรียนให้ฟัง ฉันคิดทันทีว่าจะแก้ปัญหาให้ลูกได้อย่างไร แต่แล้วก็มีความคิดอีกอย่างคือ บางทีพระเจ้าอาจอนุญาตให้เกิดปัญหาขึ้น เพื่อลูกจะได้เห็นการงานของพระองค์และรู้จักพระองค์มากขึ้น แทนที่จะรีบวิ่งไปช่วย ฉันตัดสินใจอธิษฐานกับลูก ปัญหาคลี่คลายได้โดยฉันไม่ต้องช่วยเลย
ต้อนรับกลับบ้าน
ช่วงที่ลูกชายของเรามีปัญหา เพื่อนคนหนึ่งพูดกับผมหลังการประชุมที่คริสตจักรว่า “ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมอธิษฐานเผื่อคุณกับลูกทุกวัน” และเขาเสริมว่า “แต่ผมรู้สึกผิดมาก” “ทำไมล่ะ” ผมถาม “เพราะผมไม่เคยมีประสบการณ์กับการมีปัญหาเรื่องลูกที่หลงหาย” เขาตอบ “ลูกๆของผมอยู่ในโอวาท แต่นั่นไม่ได้เป็นเพราะผมทำสิ่งนั้นสิ่งนี้เลย” แต่ “เด็กๆ เลือกทางของเขาเอง”
สิ่งที่เราทำ
พ่อของผมบาดเจ็บสาหัสตอนถูกยิงที่ขาเมื่อท่านเป็นร้อยตรีนำผู้ใต้บังคับบัญชาบนเขา 609 ในอัฟริกาเหนือช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ร่างกายของพ่อไม่เคยกลับมาเต็มร้อยอีกเลย ผมเกิดหลังจากเหตุการณ์นั้นหลายปี และตอนเป็นเด็กผมไม่เคยรู้เลยว่าท่านบาดเจ็บ ผมมารู้ทีหลังตอนที่มีคนบอก แม้พ่อจะเจ็บขาอยู่เป็นประจำ แต่ท่านไม่เคยบ่นและไม่เคยใช้เป็นข้ออ้างที่จะไม่หาเลี้ยงครอบครัว
เริ่มต้นตั้งแต่เด็ก
เมื่อหน้าร้อนปีที่แล้ว คริสตจักรของเราได้เชิญชายหนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อ คาเลบ มาร่วมทีมผู้รับใช้ เมื่อเขาเล่าให้ฟังว่าเขาเติบโตมาในคอสตาริกา ขณะที่ครอบครัวของเขารับใช้พระเจ้าอยู่ที่นั่น เขาได้พูดถึงพระธรรม (2 ทิโมธี 3:14-17) และบอกว่าเขารู้จักพระคัมภีร์ตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ของเขาสอนเขาเรื่องความจริงจากพระวจนะของพระเจ้าซึ่ง “สามารถสอนท่านให้ถึงความรอดได้โดยความเชื่อในพระเยซูคริสต์” (2 ทิโมธี 3:15) เขายอมรับว่าตนเองได้รับการเตรียมให้เป็นศิษยาภิบาลมาตั้งแต่เด็ก
