อีฟลิน วอห์ นักเขียนชาวอังกฤษมีแนวทางการใช้คำพูดที่บ่งบอกข้อเสียของตัวเอง เมื่อเขามาเป็นคริสเตียน ก็ยังมีปัญหานี้อยู่ ผู้หญิงคนหนึ่งถามว่า “คุณวอห์ คุณทำตัวแบบนี้แล้วยังเรียกตัวเองว่าคริสเตียนได้อย่างไร” เขาตอบว่า “คุณผู้หญิง ผมอาจจะแย่เหมือนที่คุณว่า แต่เชื่อเถิด หากไม่เพราะศาสนาแล้ว ผมคงแทบไม่เป็นผู้เป็นคน”

วอห์เผชิญการต่อสู้ภายในดังที่เปาโลกล่าวว่า “ข้าพเจ้าปรารถนาจะทำสิ่งที่ดีแต่ทำไม่ได้” (รม.7:18 อมตธรรม) และ“ธรรมบัญญัตินั้นเป็นมาโดยฝ่ายพระวิญญาณ แต่ว่าข้าพเจ้าเป็นมนุษย์” (ข้อ 14) ท่านอธิบายอีกว่า “ส่วนลึกในใจของข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้าชื่นชมในธรรมบัญญัติของพระเจ้า แต่ข้าพเจ้าเห็นมีกฎอีกอย่างหนึ่งอยู่ในกายของข้าพเจ้า…ใครจะช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากร่างกายนี้ซึ่งเป็นของความตายได้”(ข้อ 22-24) คำตอบที่น่ายินดีคือ “ขอบคุณพระเจ้า ข้าพเจ้าพ้นได้โดยทางพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา!” (ข้อ 25 อมตธรรม)

เมื่อเรามาหาพระคริสต์ด้วยความเชื่อ ยอมรับว่าเราผิดและต้องการพระผู้ช่วยให้รอด เมื่อนั้นเราก็เป็นคนใหม่ แต่การก่อร่างฝ่ายวิญญาณยังต้องใช้เวลาทั้งชีวิต ยอห์นกล่าวว่า “บัดนี้เราทั้งหลายเป็นบุตรของพระเจ้าและยังไม่ปรากฏว่าต่อไปเบื้องหน้านั้นเราจะเป็นอย่างไร แต่…เมื่อพระองค์จะเสด็จมาปรากฏนั้น เราทั้งหลายจะเป็นเหมือนพระองค์ เพราะว่าเราจะเห็นพระองค์อย่างที่พระองค์ทรงเป็นอยู่นั้น” (1 ยน.3:2)