คุณเคยคุยกับตัวเองไหม บางครั้งเวลาผมทำงาน โดยเฉพาะตอนที่ผมซ่อมรถอยู่ใต้กระโปรงรถ ผมพบว่าเวลาซ่อมรถ การคิดแล้วพูดดังๆ เพื่อหาทางเลือกที่ดีที่สุดนั้นช่วยได้มาก ถ้ามีคนมาเห็นผม “พูด” ผมอาจรู้สึกอายนิดหน่อย ทั้งที่พวกเราส่วนใหญ่ก็คุยกับตัวเองแทบทุกวันอยู่แล้ว

ผู้เขียนสดุดีมักพูดกับตัวเองในบทสดุดี ผู้เขียนสดุดี 116 ก็เช่นกัน ในข้อ 7 ท่านเขียนว่า “จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ย กลับไปสู่ที่พักของเจ้าเถิด เพราะพระเจ้าทรงโปรดปรานเจ้ามากแล้ว” การเตือนตัวเองถึงความเมตตาและความสัตย์ซื่อของพระเจ้าในอดีต เป็นการปลอบประโลมและความช่วยเหลืออย่างดีสำหรับปัจจุบัน เราพบ “การพูด” เช่นนี้บ่อยๆ ในสดุดี 103:1 ดาวิดบอกตัวเองว่า “จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระเจ้า และทั้งสิ้นที่อยู่ภายในข้า จงถวายสาธุการแด่พระนามบริสุทธิ์ของพระองค์” และในสดุดี 62:5 ท่านย้ำว่า “จิตใจของข้าพเจ้าสงบคอยท่าพระเจ้าแต่องค์เดียว เพราะความหวังของข้าพเจ้ามาจากพระองค์”

เป็นการดีที่เราจะย้ำเตือนตัวเองถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าและความหวังที่เรามีในพระองค์ เราทำอย่างผู้เขียนสดุดีได้โดยใช้เวลาใคร่ครวญเรื่องราวมากมายที่พระเจ้าทรงดีต่อเราแล้วเราจะได้รับการหนุนใจว่าพระเจ้าองค์เดียวกันนี้ผู้ได้ทรงสัตย์ซื่อในอดีตจะยังทรงรักเราต่อไปในอนาคต