หลายปีก่อนผมเคยเขียนบทความเรื่องการสะสมไม้ตะพด และไม้เท้าของผม แล้วคิดว่าวันหนึ่งผมอาจเลื่อนขั้นไปใช้อุปกรณ์ช่วยเดิน แล้ววันนั้นก็มาถึง ปัญหาต่างๆ เกี่ยวกับหลังและอาการปลายประสาทอักเสบทำให้ผมต้องใช้อุปกรณ์ช่วยเดินแบบสามล้อ ผมปีนเขาไม่ได้ ตกปลาไม่ได้ ทำอีกหลายอย่างที่เคยทำให้ผมมีความสุขไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ผมพยายามเรียนรู้ว่าความจำกัดของผม ไม่ว่าจะคืออะไรล้วนเป็นของขวัญจากพระเจ้า ผมต้องรับใช้พระองค์ด้วยของขวัญชิ้นนี้ ไม่ใช่ชิ้นอื่น นี่เป็นความจริงของเราทุกคนไม่ว่าเราจะมีความจำกัดด้านอารมณ์ ร่างกายหรือสติปัญญา เปาโลพูดอย่างกล้าหาญว่าท่านอวดความอ่อนแอของตนเอง เพราะในความอ่อนแอนั้นฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าก็จะปรากฏในตัวท่าน (2 โครินธ์ 12:9)

การมองสิ่งที่ถือเป็นข้อบกพร่องของตัวเองในลักษณะนี้ ช่วยให้เราทำสิ่งต่างๆ ได้ด้วยความกล้าและมั่นใจ แทนที่จะบ่น สงสารตัวเองหรือเลือกที่จะไม่ทำ เราจะทำตัวให้พระเจ้าทรงใช้การได้ตามพระประสงค์ที่ทรงตั้งไว้

ผมไม่รู้ว่าพระองค์มีน้ำพระทัยอย่างไรสำหรับคุณและผม แต่เราไม่ควรกังวลเรื่องนั้น หน้าที่ของเราวันนี้คือแค่ยอมรับสิ่งต่างๆ อย่างที่เป็นอยู่และอยู่อย่างพอใจ โดยรู้ว่าในความรัก พระปัญญาและการจัดเตรียมของพระเจ้าช่วงเวลานี้เป็นไปอย่างดีที่สุดแล้ว