ในปี 1856 ชาร์ลส์ สเปอร์เจียนนักเทศน์ชื่อดังของลอนดอนก่อตั้ง “วิทยาลัยศิษยาภิบาล” ซึ่งภายหลังใช้ชื่อว่า “วิทยาลัยสเปอร์เจียน” เพื่อฝึกฝนผู้รับใช้ในทุกวันนี้ ตราประจำวิทยาลัยเป็นรูปมือจับไม้กางเขนและมีคำภาษาละติน Et Teneo, Et Teneor ซึ่งแปลว่า “ข้าพเจ้าฉวยและถูกฉวย” สเปอร์เจียนเขียนในอัตชีวประวัติว่า “นี่คือคำขวัญของวิทยาลัย…จงฉวยกางเขนพระคริสต์ด้วยมืออันหาญกล้า…เพราะกางเขนนั้นฉวยเราไว้มั่นด้วยฤทธิ์อำนาจทรงพลัง ความปรารถนาของเราคือให้ทุกคนยึดความจริงและถูกความจริงยึดมั่นไว้ โดยเฉพาะความจริงเรื่องพระคริสต์ผู้ทรงถูกตรึง”

เปาโลกล่าวในจดหมายถึงชาวเมืองฟีลิปปีว่าความจริงนี้คือรากฐานชีวิตของท่าน “มิใช่ว่าข้าพเจ้า…สำเร็จแล้ว แต่ข้าพเจ้ากำลังบากบั่นมุ่งไป เพื่อข้าพเจ้าจะได้ฉวยเอาไว้เป็นของตน อย่างที่พระเยซูคริสต์ได้ทรงฉวยข้าพเจ้าไว้เป็นของพระองค์แล้ว” (ฟีลิปปี 3:12) ในฐานะผู้ติดตามพระคริสต์ เราหยิบยื่นเรื่องราวแห่งกางเขนให้แก่ผู้อื่น ในขณะที่พระเยซูทรงยึดเรามั่นในพระคุณและฤทธิ์อำนาจของพระองค์ “ข้าพเจ้าถูกตรึงไว้กับพระคริสต์แล้ว ข้าพเจ้าเองไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่พระคริสต์ต่างหากที่ทรงมีชีวิตอยู่ในข้าพเจ้า” (กาลาเทีย 2:20)

พระเยซูทรงยึดเราไว้ด้วยความรักทุกๆ วัน และเราหยิบยื่นเรื่องราวแห่งความรักของพระองค์ให้แก่ผู้อื่น