บ๊อบ ฮอร์เนอร์เพื่อนผมเรียกพระเยซูว่า “เจ้าแห่งการเตือนความจำ” ซึ่งเป็นเรื่องดีเพราะเราเป็นคนช่างสงสัยและลืมง่าย แม้ว่าพระเยซูจะทรงได้เคยตอบสนองความต้องการของคนที่มาหาพระองค์เมื่อยังทรงอยู่ในโลกมากมายหลายครั้งแล้ว แต่สาวกพวกแรกของพระองค์ก็ยังคงกลัวว่าตนเองจะขาดแคลนขัดสน พวกเขาได้เห็นการอัศจรรย์แล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจความหมายแท้จริงที่พระองค์ทรงต้องการให้พวกเขาจดจำ

ระหว่างข้ามทะเลกาลิลี เหล่าสาวกลืมเอาขนมปังมาและเริ่มคุยกันเรื่องนี้ พระเยซูถามพวกเขาว่า “ท่านยังไม่รู้และไม่เข้าใจหรือ ใจของท่านมืดมัวหรือ มีตาแล้วยังไม่เห็นหรือ มีหูแล้ว ยังไม่ได้ยินหรือ ท่านทั้งหลายจำไม่ได้หรือ” (มาระโก 8:17-18) จากนั้นพระองค์ทรงย้ำเตือนว่า ตอนที่ทรงเลี้ยงคนห้าพันคนด้วยขนมปังห้าก้อน พวกเขายังเก็บขนมปังที่เหลือได้อีก 12 กระบุง และเมื่อทรงเลี้ยงคนสี่พันด้วยขนมปังเจ็ดก้อน พวกเขาเก็บได้เจ็ดกระบุง จากนั้น “จึงตรัสแก่เขาว่า ‘พวกท่านยังไม่เข้าใจหรือ’” (มาระโก 8:21)

การที่พระองค์ทรงดูแลความต้องการฝ่ายร่างกายอย่างอัศจรรย์ ชี้ให้เห็นความจริงที่ยิ่งใหญ่ว่า พระองค์ทรงเป็นอาหารแห่งชีวิตและพระกายของพระองค์จะต้อง “ถูกหัก” เพื่อพวกเขาและพวกเรา

องค์จะต้อง “ถูกหัก” เพื่อพวกเขาและพวกเราทุกครั้งที่เรารับขนมปังและน้ำองุ่นในพิธีมหาสนิท เราก็ได้รับการย้ำเตือนให้คิดถึงความรักและการเลี้ยงดูอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า