ไม่มีวันหมด

เมื่อผมถามเพื่อนที่กำลังจะเกษียณถึงสิ่งที่เธอกลัวในชีวิตช่วงต่อไป เธอบอกว่า “ฉันต้องการแน่ใจว่าฉันจะไม่ขาดเงิน” วันถัดมา เมื่อผมกำลังพูดคุยกับที่ปรึกษาด้านการเงิน เขาแนะนำวิธีที่ผมจะหลีกเลี่ยงจากการขาดเงิน ที่จริงแล้วเราทุกคนต้องการความมั่นคงคือการได้รู้ว่าเราจะมีสิ่งต่างๆ ที่จำเป็นสำหรับชีวิตที่เหลือของเรา

ได้ยินพระเจ้า

ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ใต้น้ำ หูอื้อได้ยินเสียงไม่ชัดเนื่องจากไข้หวัดและอาการแพ้ ฉันต่อสู้หลายสัปดาห์เพื่อจะได้ยินชัดเจน สภาพของฉันทำให้ตระหนักว่าฉันมองข้ามคุณค่าของการได้ยินไปมากเพียงใด

เด็กชายซามูเอลในพระวิหารคงจะสงสัยสิ่งที่ได้ยิน ขณะที่เขาลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อเขา (1 ซามูเอล 3:4) เขาไปหาเอลีมหาปุโรหิตถึงสามครั้ง ในครั้งที่สามเอลีรู้แน่ว่าเป็นพระเจ้าที่ตรัสกับซามูเอล ถ้อยคำของพระเจ้ามีไม่บ่อยนักในสมัยนั้น (1 ซามูเอล 3:1) และคนก็ไม่รับรู้เสียงของพระองค์ แต่เอลีแนะนำซามูเอลว่าจะตอบสนองอย่างไร (1 ซามูเอล 3:9)

ปัจจุบันพระเจ้าตรัสมากกว่าในสมัยซามูเอลมาก จดหมายฝากฮีบรูบอกว่า “ในโบราณกาลพระเจ้าได้ตรัส...แก่บรรพบุรุษของเราทางพวกผู้เผยพระวจนะ แต่ในวาระสุดท้ายนี้พระองค์ตรัสแก่เราทางพระบุตร” (ฮีบรู 1:1-2) และในกิจการบทที่ 2 เราได้อ่านเรื่องการเสด็จมาของพระวิญญาณบริสุทธิ์ในวันเพ็นเทคอสต์ (กิจการ 2:1-4) พระองค์คือผู้ที่นำเราไปสู่สิ่งที่พระคริสต์ทรงสอน (ยอห์น 16:13) แต่เราต้องเรียนรู้ที่จะฟังเสียงของพระองค์และตอบรับ ด้วยความเชื่อฟัง เราอาจได้ยินราวกับอยู่ใต้น้ำเหมือนตอนฉันเป็นหวัด เราต้องตรวจสอบสิ่งที่คิดว่าเป็นการทรงนำของพระเจ้ากับพระคัมภีร์และกับคริสเตียนที่เติบโต ในฐานะลูกที่รักของพระเจ้า เราได้ยินเสียงของพระองค์แน่นอน พระองค์รักที่จะตรัสเพื่อให้เรามีชีวิต

คนไข้นักอธิษฐาน

ข่าวมรณกรรมของอลัน นานนิงกาชายคนหนึ่งในเมืองของผม ชี้ให้เห็นว่าเขาคือ “ผู้อุทิศตนชั้นเยี่ยมในการเป็นพยานเพื่อพระคริสต์” ข่าวเล่าถึงชีวิตครอบครัวและการงานของเขาและเอ่ยถึงสุขภาพที่แย่ลงในช่วงสิบปีที่ผ่านมา แล้วสรุปว่า “การต้องอยู่ในโรงพยาบาลหลายครั้ง...ทำให้เขาได้รับเกียรติเป็น ‘คนไข้นักอธิษฐาน’ เนื่องจากพันธกิจนี้ที่เขาทำกับคนไข้คนอื่นๆ ชายคนนี้ขณะที่ตนเองทุกข์ทรมาน ได้ยื่นมือออกไปอธิษฐานเผื่อและอธิษฐานกับคนรอบข้างที่มีความเดือดร้อน

เรียนนับ

ลูกชายฉันกำลังเรียนนับหนึ่งถึงสิบ เขานับทุกอย่างตั้งแต่ของเล่นไปถึงต้นไม้ เขานับสิ่งที่ฉันมักจะมองข้าม เช่น ดอกไม้ตามทางไปโรงเรียนหรือนิ้วเท้าของฉัน

ลูกยังสอนให้ฉันกลับมานับอีกครั้ง บ่อยครั้งที่ฉันหมกมุ่นอยู่กับสิ่งต่างๆ ที่ยังทำไม่เสร็จหรือสิ่งที่ฉันไม่มี จนฉันพลาดโอกาสที่จะมองเห็นสิ่งดีรอบตัว ฉันลืมนับเพื่อนใหม่ในปีนี้ และคำอธิษฐานที่ได้รับคำตอบ ลืมนับน้ำตาแห่งความสุขและช่วงเวลาแห่งเสียงหัวเราะกับเพื่อนดีๆ

สิบนิ้วของฉันไม่พอนับพระพรทั้งหมดที่พระเจ้าประทานให้ทุกวัน “ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ได้ทรงทวีพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระองค์และพระดำริของพระองค์แก่ข้าพระองค์ ไม่มีผู้ใดเทียบเทียมพระองค์ ถ้าข้าพระองค์จะประกาศและบอกกล่าวแล้วก็มีมากมายเหลือที่จะนับ พระเจ้าของข้าพระองค์” (สดุดี 40:5) ยิ่งไปกว่านั้น ทำอย่างไรเราจึงจะเริ่มนับพระพรทั้งสิ้นเรื่องความรอด การคืนดีและชีวิตนิรันดร์ได้

ให้เราร่วมกับดาวิดในการสรรเสริญพระเจ้าสำหรับพระดำริอันประเสริฐที่ทรงมีต่อเราและทุกสิ่งที่ทรงทำเพื่อเรา เมื่อท่านกล่าวว่า “ข้าแต่พระเจ้า พระดำริของพระองค์ประเสริฐแก่ข้าพระองค์จริงๆ รวมกันเข้าก็ไพศาลนักหนา ถ้าข้าพระองค์จะนับก็มากกว่าเม็ดทราย“ (สดุดี 139:17-18)

ให้เราเรียนนับอีกครั้ง

ทีละระยะ

เราอาจอ่านผ่านกันดารวิถีบทที่ 33 ไปโดยไม่ได้ไตร่ตรอง เพราะดู เหมือนไม่มีอะไรนอกจากรายชื่อสถานที่ต่างๆ ที่อิสราเอลเดินผ่านจากราเมเสสไปถึงทุ่งราบโมอับ แต่ตอนนี้ต้องมีความสำคัญเพราะเป็นตอนเดียวในกันดารวิถีที่ตามด้วยถ้อยคำว่า ”โมเสสได้จด ....ตามพระบัญชาของพระเจ้า” (กันดารวิถี 33:2)

ซ่อมใจ

wม่นานมานี้ผมไปหาช่างตัดเย็บเพื่อแก้ไขเสื้อผ้า เมื่อเข้าไปในร้าน ผมได้รับการหนุนใจจากสิ่งที่เห็นบนผนัง ข้อความหนึ่งเขียนว่า “เราซ่อมเสื้อผ้าให้คุณได้ แต่พระเจ้าเท่านั้นที่ซ่อมใจคุณได้” ใกล้ๆ กันมีภาพของมารีย์ชาวมักดาลากำลังร้องไห้ด้วยความปวดร้าวก่อนที่พระเยซูผู้คืนพระชนม์จะเปิดเผยพระองค์กับเธอ อีกป้ายหนึ่งมีคำถามว่า “ต้องการคำอธิษฐานไหม ให้เราได้อธิษฐานกับคุณ”

ของขวัญชิ้นนี้

หลายปีก่อนผมเคยเขียนบทความเรื่องการสะสมไม้ตะพด และไม้เท้าของผม แล้วคิดว่าวันหนึ่งผมอาจเลื่อนขั้นไปใช้อุปกรณ์ช่วยเดิน แล้ววันนั้นก็มาถึง ปัญหาต่างๆ เกี่ยวกับหลังและอาการปลายประสาทอักเสบทำให้ผมต้องใช้อุปกรณ์ช่วยเดินแบบสามล้อ ผมปีนเขาไม่ได้ ตกปลาไม่ได้ ทำอีกหลายอย่างที่เคยทำให้ผมมีความสุขไม่ได้

เลือกที่จะเปลี่ยน

เมื่อลูกชายฉันได้หุ่นยนต์ตัวเล็กมา เขาสนุกกับการกำหนดให้มันทำหน้าที่ง่ายๆ เขาทำให้มันเดินหน้า หยุดแล้วก็ถอยหลังได้ และยังให้มันอัดเสียงเพื่อฟังซ้ำได้ หุ่นยนต์ตัวนี้ทำตามคำสั่งลูกชายฉันอย่างแม่นยำมัน ไม่เคยหัวเราะขึ้นมาเองหรือหันออกนอกทางที่กำหนด มันไม่มีทางเลือก