หัวใจฉันเต้นแรงขณะรอเสียงโทรศัพท์และการสัมภาษณ์ทางวิทยุที่จะเริ่มขึ้น ฉันคิดถึงสิ่งที่ผู้จัดรายการจะถามและคำตอบของตัวเอง ฉันอธิษฐานว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพระองค์ทำได้ดีเรื่องการเขียนมากกว่า แต่ข้าพระองค์คิดว่าคงเหมือนกับโมเสส ที่ต้องวางใจว่าพระองค์จะประทานคำพูดให้”

ฉันไม่ได้เปรียบตัวเองกับโมเสส ผู้นำประชากรของพระเจ้าออกจากการเป็นทาสในอียิปต์เข้าสู่ชีวิตในแผ่นดินแห่งพันธสัญญา โมเสสเป็นผู้นำที่ไม่แน่ใจและต้องการให้พระเจ้ารับรองว่าคนอิสราเอลจะฟังท่าน พระเจ้าสำแดงหมายสำคัญแก่ท่านหลายประการ เช่น ไม้เท้ากลายเป็นงู (อพย.4:3) แต่โมเสสก็ลังเลที่จะยอมรับบทบาทผู้นำ โดยบอกว่าตนเองพูดไม่คล่อง (อพย.4:10) พระเจ้าจึงทรงเตือนท่านว่าพระองค์เป็นพระเจ้าและจะประทานคำพูดให้ พระองค์จะ “อยู่ที่ปากของท่าน” (ตามฉบับแปลดั้งเดิมโดยนักวิชาการพระคัมภีร์)

เรารู้ว่าตั้งแต่พระวิญญาณบริสุทธิ์เสด็จมาในวันเพ็นเทคอสต์ พระวิญญาณของพระเจ้าก็สถิตอยู่ภายในบรรดาบุตรของพระองค์ และหากเรายังรู้สึกว่าไม่เพียงพอ พระองค์จะทรงช่วยให้เราทำภารกิจที่ทรงมอบหมายได้สำเร็จลุล่วง พระเจ้าจะ “อยู่ที่ปากของเรา”