ฤดูร้อนปี 2015 ฮันเตอร์ อายุ 15 ปี แบกร่างน้องชายชื่อเบรเดน (8 ขวบ) เดินเท้าเป็นระยะทาง 92 กิโลเมตร เพื่อสร้างความตระหนักรู้ถึงความต้องการของผู้พิการทางสมอง เบรเดนหนัก 28 กิโลกรัม ฮันเตอร์จึงต้องพักบ่อยๆ เพื่อให้คนอื่นช่วย คลายกล้ามเนื้อ ให้เขาสวมสายรัดพิเศษเพื่อช่วยกระจายน้ำหนักของเบรเดน ฮันเตอร์เล่าว่า สายรัดแบ่งเบาภาระทางร่างกาย แต่สิ่งที่ช่วยเขามากที่สุดคือผู้คนที่อยู่ระหว่างทาง “ถ้าไม่มีทุกคนที่ให้กำลังใจและเดินไปกับเรา ผมคงทำมันไม่ได้…ผมปวดขาอย่างรุนแรง แต่เพื่อนๆ ช่วยพยุงให้ผมลุกขึ้น ผมจึงทำสำเร็จได้…” แม่ของเขาตั้งชื่อการเดินอันยากลำบากนี้ว่า “คนพิการทางสมองผู้องอาจ”

อัครทูตเปาโลผู้ที่เราคิดว่าเข้มแข็งและกล้าหาญ ก็ต้องการ “การพยุงให้ลุกขึ้น” ในโรมบทที่ 16 ท่านเขียนรายชื่อคนที่ล้วนแต่ช่วยพยุงท่านไว้ พวกเขารับใช้เคียงข้าง หนุนใจ ช่วยเหลือท่านในยามจำเป็นและอธิษฐานเพื่อท่าน ท่านเอ่ยถึงเฟบี ปริสคาและอาควิลลาซึ่งเป็นผู้ร่วมงาน แม่ของรูฟัสซึ่งเป็นเสมือนแม่ของท่านด้วย กายอัสผู้ที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อท่านและอีกหลายคน

เราทุกคนต้องการเพื่อนๆที่จะพยุงให้เราลุกขึ้น และเรารู้ว่าใครที่ต้องการการหนุนใจจากเรา ให้เราช่วยเหลือกันและกันเหมือนที่พระเยซู ทรงช่วยและพยุงเรา