ความกลัวแอบเข้ามาในใจฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต มันสร้างมโนภาพว่าฉันหมดหนทางและสิ้นหวัง ทั้งยังขโมยเอาสันติสุขและสมาธิไป ฉันกลัวอะไร ฉันกังวัลเรื่องความปลอดภัยของครอบครัว สุขภาพของคนที่ฉันรัก ฉันตระหนกกับการตกงานหรือความสัมพันธ์ที่จบลง ความกลัวทำให้ฉันสนใจแต่ตัวเองและเปิดเผยให้เห็นหัวใจที่ขาดความเชื่อวางใจ

เมื่อความกลัวและความกังวลปะทุขึ้น ให้เราอ่านคำอธิษฐานของดาวิดใน สดุดี 34 ที่ว่า “ข้าพเจ้าได้แสวงพระเจ้าและพระองค์ทรงตอบข้าพเจ้า และทรงช่วยกู้ข้าพเจ้าจากความกลัวทั้งสิ้นของข้าพเจ้า” (สดุดี 34:4) แล้วพระเจ้าทรงช่วยเราพ้นจากความกลัวอย่างไร เมื่อเรา “เพ่งดูพระองค์” (สดุดี 34:5) เมื่อเราจดจ่ออยู่ที่พระองค์ ความกลัวจะเลือนหายไป เราเชื่อว่าพระองค์ทรงควบคุมอยู่ แล้วดาวิดก็ได้พูดถึงความกลัวอีกประเภทหนึ่ง ไม่ใช่ความกลัวที่ฉุดรั้งเรา แต่เป็นความเคารพยำเกรงอย่างสุดใจที่เรามีต่อพระองค์ผู้ทรงล้อมเราไว้และช่วยเราให้รอด (สดุดี 34:7) เราสามารถลี้ภัยอยู่ในพระองค์ได้เพราะพระองค์ประเสริฐ (สดุดี 34:8)

ความยำเกรงในความประเสริฐของพระเจ้า ทำให้เรามองความกลัวอย่างถูกต้อง เมื่อเราระลึกว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ใด และทรงรักเรามากแค่ไหน เราสามารถคลายความกังวลและเข้าสู่สันติสุขของพระองค์ ดาวิดสรุปว่า “เพราะผู้ที่ยำเกรงพระองค์ไม่ขาดแคลน” (สดุดี34:9) เราค้นพบว่าในความยำเกรงพระเจ้า เราจะได้รับการปลดปล่อยจากความกลัว