หญิงคนหนึ่งโทรมาที่ศูนย์ช่วยเหลือเรื่องบ้านที่ผมทำงานอยู่ด้วยความสิ้นหวัง บ้านเช่าของเธอกลายเป็นบ้านที่หนาวเหน็บเพราะเครื่องทำความร้อนเสีย เธอถามผมด้วยความตื่นกลัวว่าเธอจะทำอย่างไรกับลูกๆ ผมรีบตอบตามคำพูดที่บริษัทเตรียมไว้ทันทีว่า “ย้ายไปอยู่โรงแรมแล้วไปเก็บเงินกับเจ้าของบ้านสิครับ” เธอวางสายใส่ผมด้วยความโมโห

ผมรู้ว่าต้องตอบเธออย่างไรตามคู่มือ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกของเธอ เธอต้องการคนที่เข้าใจว่าเธอกลัวและสิ้นหวัง เธอต้องการรับรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ลำพัง ความหมายคือ ผมทิ้งเธอไว้ให้โดดเดี่ยว

หลังจากโยบสูญเสียทุกสิ่ง เพื่อนของท่านมีคำตอบมากมายแต่ไม่มีความเข้าใจ โศฟาร์บอกท่านว่าท่านต้องมีชีวิตอยู่เพื่อพระเจ้าอย่างสุดหัวใจ แล้ว “ชีวิตของท่านจะสุกใสยิ่งกว่าเวลาเที่ยงวัน” (โยบ11:17) คำปรึกษานี้ฟังแล้วไม่เข้าหูนัก โยบจึงตอบด้วยคำเหน็บแนมว่า “สติปัญญาจะตายไปพร้อมกับท่าน” (โยบ12:2) โยบรู้รสของการได้ฟังคำตอบตามคู่มือที่ไม่อาจใช้ได้จริง

เราอาจวิจารณ์เพื่อนของโยบว่ามองไม่เห็นภาพรวม แต่บ่อยแค่ไหนที่เราเองก็ด่วนตอบคำถามที่เราไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ ทุกคนต้องการคำตอบ แต่ที่มากกว่านั้นคือ พวกเขาต้องการรับรู้ว่าเราฟังและเข้าใจ พวกเขาต้องการรับรู้ว่าเราใส่ใจ