วันก่อนปิดเทอมครั้งหนึ่ง ผมและภรรยาไปรับลูกสาวที่โรงเรียนซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 กิโลเมตร ระหว่างทางกลับบ้าน เราขับอ้อมไปยังชายหาดตากอากาศแถวนั้นเพื่อรับประทานของว่าง เรานั่งมองดูเรือที่อยู่ริมทะเล ปกติแล้วจะมีการทอดสมอเพื่อป้องกันเรือลอยออกจากฝั่ง แต่ผมสังเกตเห็นเรือลำหนึ่งค่อยๆ ลอยห่างจากลำอื่นออกสู่ทะเลอย่างช้าๆ

ขณะที่ขับรถกลับบ้าน ผมใคร่ครวญถึงคำเตือนสติผู้เชื่อในหนังสือฮีบรู “เราจะต้องสนใจในข้อความเหล่านั้นที่เราได้ยินได้ฟังให้มากขึ้นอีก เพราะมิฉะนั้น เราจะห่างไกลไปจากข้อความเหล่านั้น” (ฮีบรู 2:1) มีเหตุผลดีมากมายที่เราควรอยู่ใกล้ชิด ผู้เขียนพระธรรมฮีบรูกล่าวว่า แม้บทบัญญัติของโมเสสจะเชื่อถือได้และต้องปฏิบัติตาม แต่ข้อความของพระบุตรของพระเจ้าล้ำเลิศยิ่งกว่านั้นมาก ความรอดของเราในพระเยซู “ยิ่งใหญ่” จนเราไม่ควรละเลยพระองค์ (ฮีบรู 2:3)

ความห่างเหินในความสัมพันธ์กับพระเจ้า แรกเริ่มอาจสังเกตได้ยากเพราะมันค่อยๆเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม การใช้เวลาพูดคุยกับพระองค์โดยการอธิษฐานและอา่ นพระวจนะ สารภาพความผิดบาปของเราและมปี ฏสิ ัมพนั ธ์กับผู้ติดตามพระเยซูคนอื่นจะช่วยให้เรายึดมั่นในพระองค์ เมื่อเรามีความสัมพันธ์กับองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างสม่ำเสมอ พระองค์จะทรงดูแลเราอย่างสัตย์ซื่อ และเราจะสามารถหลีกเลี่ยงการออกห่างจากพระองค์ได้