ในย่านคนยิวของเยรูซาเล็ม มีธรรมศาลาทีเฟเร็ต ยิสเรเอลที่สร้างในศตวรรษที่ 19 และถูกวางระเบิดในช่วงสงครามอาหรับ-อิสราเอลปี 1948 และปรักหักพังอยู่หลายปี จนมีการบูรณะในปี 2014 เมื่อมีการวางศิลามุมเอก มีคนท่องบทเพลงคร่ำครวญว่า “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้กลับสู่พระองค์เถิด แล้วพวกข้าพระองค์จะกลับสู่พระองค์ ขอทรงฟื้นเดือนปีของข้าพระองค์ให้เหมือนดังก่อน” (บทเพลงคร่ำครวญ 5:21)

 

เยเรมีย์ไว้อาลัยเยรูซาเล็ม เป็นบทเพลงที่บรรยายภาพสงครามซึ่งทำลายเมืองนี้ (บทเพลงคร่ำครวญ 5:21) ท่านทูลขอให้พระเจ้าทรงแทรกแซง แต่ก็สงสัยว่าจะเป็นไปได้หรือ เพลงแห่งความเจ็บปวดนี้จบด้วยคำเตือนอันน่าหวาดหวั่นว่า “เว้นเสียแต่พระองค์ทรงสลัดทิ้งพวกข้าพระองค์เสียแล้ว…ทรงกริ้วพวกข้าพระองค์อย่างล้นพ้น” (บทเพลงคร่ำครวญ 5:22) หลายสิบปีต่อมา พระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐาน โดยให้พวกเชลยได้กลับสู่เยรูซาเล็ม

ชีวิตเราก็อาจดูเหมือนซากปรักหักพัง เราอาจสิ้นหวังเพราะปัญหาและความขัดแย้ง แต่พระบิดาทรงเข้าใจ ทรงอดทน อ่อนสุภาพ และเก็บกวาดเศษซากออกไป ประทานวัตถุประสงค์ใหม่และสร้างสิ่งที่ดีกว่าเดิมซึ่งต้องใช้เวลา แต่เราวางใจพระองค์ได้เสมอ เพราะทรงเชี่ยวชาญในการสร้างขึ้นใหม่