ผมยืนอยู่หลังห้องในศูนย์ผู้สูงอายุที่เมืองปาล์มเมอร์รัฐอลาสก้า และฟังคณะนักร้องโรงเรียนมัธยมของลูกสาวร้องเพลง “จิตใจข้าสุขสบาย” ผมสงสัยว่า ทำไมลูกสาวผมซึ่งเป็นผู้อำนวยการคณะจึงเลือกเพลงนี้ เพลงนี้เคยเล่นในพิธีไว้อาลัยเมลิสสาพี่สาวของเธอและลิซ่ารู้ว่าทุกครั้งที่ได้ยิน ผมจะรู้สึกสะเทือนใจ

 

ความคิดของผมถูกขัดจังหวะเมื่อชายคนหนึ่งขยับมาใกล้พูดว่า “เพลงนี้คือเพลงที่ผมต้องการได้ยิน” ผมแนะนำตัวและถามเหตุผล เขาตอบว่า “ผมสูญเสียลูกชายในอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ชนเมื่อสัปดาห์ก่อน”

ผมมัวแต่สนใจตัวเองจนไม่คิดถึงความต้องการของผู้อื่น และพระเจ้าทรงใช้เพลงนั้นทำงานในที่ซึ่งพระองค์ต้องการใช้ ผมพาแม็ค เพื่อนใหม่ซึ่งทำงานที่ศูนย์นั้นไปคุยกันเรื่องความห่วงใยที่พระเจ้าทรงมีต่อเขาในช่วงเวลาที่ยากที่สุดของชีวิต

รอบตัวเรามีแต่คนที่ขัดสน และบางครั้งเราต้องวางความรู้สึกและตารางงานที่ต้องทำลงเพื่อช่วยเหลือพวกเขา วิธีหนึ่งคือระลึกว่าพระเจ้าทรงปลอบโยนเราอย่างไรในยามที่เราเจอปัญหาและการทดลอง “เพื่อเราจะสามารถชูใจคนเหล่านั้น ที่มีความทุกข์ยากอย่างใดอย่างหนึ่งได้ด้วยความชูใจ ซึ่งตัวเราเองได้รับจากพระเจ้า” (2 โครินธ์ 1:4) เราจมอยู่กับปัญหาของเราได้ง่ายและลืมไปว่าคนข้างๆ อาจต้องการการอธิษฐาน คำปลอบประโลม การโอบกอดหรือความเมตตาในพระนามพระเยซู