ใจความหลักของพระธรรม 2 ซามูเอล น่าจะสรุปได้ว่า “ชีวิตช่างยุ่งเหยิง” ขณะที่ดาวิดเป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล ท่านต้องเผชิญกับอุปสรรคทางการทหาร อุบายทางการเมือง และการทรยศจากเพื่อนและคนในครอบครัว และดาวิดเองก็ทำผิดในเรื่องความสัมพันธ์กับนางบัทเชบา (2 ซามูเอล 22:11-12)

กระนั้นในตอนท้ายของ 2 ซามูเอล ก็ยังมีบทเพลงที่ดาวิด สรรเสริญความเมตตา ความรัก และการช่วยกู้ของพระเจ้า “ข้าแต่พระเจ้าพระองค์ทรงเป็นประทีปของข้าพระองค์ พระเจ้าทรงกระทำให้ความมืดของข้าพเจ้าสว่าง” (2 ซามูเอล 22:29)

ท่ามกลางความยากลำบากมากมาย ดาวิดหันมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า “ข้าพระองค์ตะลุยกองทัพได้โดยพระองค์โดยพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้ากระโดดข้ามกำแพงได้” (2 ซามูเอล 22:30)

บางครั้งเราก็ต้องต่อสู้กับปัญหาไม่ต่างจากดาวิด เพราะท่านเองก็ห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบเช่นเดียวกับเรา แต่ท่านทราบดีว่าพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่าส่วนที่วุ่นวายที่สุดในชีวิตของท่าน

เราจึงกล่าวพร้อมกับดาวิดได้ว่า “ฝ่ายพระเจ้า พระมรรคาของพระองค์บริสุทธิ์หมดจด พระสัญญาของพระเจ้าพิสูจน์แล้วเป็นความจริง พระองค์ทรงเป็นโล่ของบรรดาผู้ที่ลี้ภัยอยู่ในพระองค์” (2 ซามูเอล 22:31) และรวมถึงเราด้วย

ชีวิตนั้นยุ่งเหยิง แต่พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่าความยุ่งเหยิง