ในเดือนมีนาคม 2014 ความขัดแย้งระหว่างชนเผ่าทวีความรุนแรงขึ้นในแถบบ้านเกิดของผม ทำให้ครอบครัวของพ่อผมและผู้ลี้ภัยคนอื่นๆ หลบหนีมายังเมืองหลวงของภูมิภาค ในตลอดประวัติศาสตร์ ผู้คนที่รู้สึกไม่ปลอดภัยในบ้านเมืองของตน จะย้ายไปหาที่ที่ปลอดภัยและหาสิ่งที่ดีกว่า

ขณะที่ผมไปเยี่ยมและพูดคุยกับคนจากบ้านเกิดของผม ผมนึกถึงเมืองลี้ภัยในโยชูวา 20:1-9 ซึ่งเป็นสถานที่ปลอดภัยสำหรับคนที่หนีจาก “ผู้อาฆาต” หากเขาฆ่าผู้อื่นโดยไม่เจตนา (โยชูวา 20:3) ที่นั่นมีความสงบสุขและการคุ้มครอง

ผู้คนทุกวันนี้ยังคงแสวงหาที่ลี้ภัยด้วยเหตุผลต่างๆ กัน ที่ลี้ภัยซึ่งเป็นที่พักพิงและมีอาหาร ยังไม่อาจตอบสนองความต้องการของผู้ลี้ภัยได้อย่างสมบูรณ์ มีเพียงพระเจ้าที่ทรงสามารถเติมเต็มส่วนที่ขาดอยู่ ผู้ที่ดำเนินกับพระเจ้าจะพบที่กำบังแท้ และการปกป้องที่ปลอดภัยที่สุดในพระองค์ เมื่อชนอิสราเอลในอดีตถูกเนรเทศจากบ้านเกิด พระเจ้าตรัสว่า “เราก็ยังเป็นสถานนมัสการ [ที่หลบภัย] ของเขาในประเทศที่เขาได้ไปอยู่” (เอเสเคียล 11:16)

เราทูลพระเจ้าได้อย่างมั่นใจเหมือนผู้เขียนสดุดีว่า “พระองค์ทรงเป็นที่ซ่อนของข้าพระองค์ …ทรงสงวนข้าพระองค์ไว้จากความยากลำบาก…ทรงล้อมข้าพระองค์ไว้ด้วยเพลงฉลองการช่วยกู้” (สดุดี 32:7)