สมัยที่ลูกเรายังเล็ก ลูกคนหนึ่งร้องว่า “ไม่เอา” เมื่อเราส่งจานถั่วไปให้ที่โต๊ะอาหารเย็น เราถามว่า “ไม่เอาอะไรครับ” ด้วยหวังว่าเขาจะตอบว่า “ไม่เอาครับ ขอบคุณครับ” แต่เขากลับตอบว่า “ไม่เอาถั่ว!” ซึ่งทำให้เราต้องอบรมเรื่องมารยาท ที่จริงเราคุยเรื่องนี้กันหลายครั้งแล้ว

นอกเหนือจากมารยาทที่ดี ซึ่งเป็นเรื่องภายนอก พระเจ้าทรงเตือนให้เรามีใจขอบพระคุณ มีพระคัมภีร์หลายข้อที่ย้ำว่า การแสดงความขอบคุณเป็นสิ่งสำคัญอันดับต้นๆในความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า สดุดี 118 เริ่มและจบด้วยการย้ำว่า “จงโมทนาขอบพระคุณพระเจ้า” (สดุดี 118:1,29) เราต้องขอบคุณเมื่ออยู่จำเพาะพระพักตร์พระองค์ (สดุดี 100:4) และสิ่งที่เราขอพระองค์ เราก็ต้องขอด้วยท่าทีขอบพระคุณ (ฟีลิปปี 4:6) การมีทัศนคติขอบพระคุณจะช่วยให้เราระลึกถึงพระพรมากมายที่เราได้รับแม้ท่ามกลางปัญหาและความสิ้นหวัง การทรงสถิตและความรักของพระเจ้าก็อยู่กับเราเสมอ

จึงไม่น่าแปลกใจที่ผู้เขียนสดุดีบอกให้เรา “จงโมทนาขอบพระคุณพระเจ้า เพราะพระองค์ประเสริฐ เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์” (สดุดี 118:1)