ฉันนั่งข้างเตียงลูกสาวในห้องพักฟื้นหลังผ่าตัดเสร็จ เมื่อลูกลืมตาตื่น เธอรู้สึกไม่สบายตัวและเริ่มร้องไห้ ฉันพยายามปลอบด้วยการลูบแขน แต่เธอยิ่งร้องไห้หนัก พยาบาลกับฉันช่วยกันอุ้มเธอจากเตียงมานั่งบนตักฉัน ฉันเช็ดน้ำตาที่แก้มและปลอบลูกว่าอีกไม่นานจะดีขึ้น

พระเจ้าตรัสกับชาวอิสราเอลผ่านอิสยาห์ว่า “ดั่งผู้ที่มารดาของตนเล้าโลม เราจะเล้าโลมเจ้าเช่นนั้น” (อิสยาห์ 66:13) พระเจ้าทรงสัญญาจะประทานสันติสุขให้กับลูกของพระองค์ และอุ้มพวกเขาเหมือนแม่อุ้มลูกไว้ ถ้อยคำเหล่านี้มีไว้สำหรับผู้ยำเกรงพระเจ้า ผู้ “ตัวสั่นเพราะพระวจนะของพระองค์” (อิสยาห์ 66:5)

ความปรารถนาและความสามารถของพระเจ้าในการปลอบประโลมคนของพระองค์ปรากฏให้เห็นอีกครั้งในจดหมายของเปาโลถึงผู้เชื่อชาวโครินธ์ ท่านกล่าวว่า พระเจ้าคือผู้ทรง “ชูใจเราในการทุกข์ยากทั้งสิ้นของเรา” (2 โครินธ์ 1:3-4) พระเจ้าทรงอ่อนโยนและเห็นใจเราเมื่อเรามีปัญหา

วันหนึ่งการทนทุกข์ทั้งสิ้นจะสิ้นสุด น้ำตาของเราจะไม่มีอีกแล้ว และเราจะปลอดภัยในอ้อมพระกรของพระเจ้าตลอดไป (วิวรณ์ 21:4) ก่อนจะถึงเวลานั้น เราวางใจได้ว่าความรักของพระเจ้าจะค้ำจุนเราเมื่อเราทนทุกข์