ทุกคนที่ฟังเพลงเดียวกันได้ยินแตกต่างกันไป นักประพันธ์ได้ยินในขอบเขตจินตนาการของตัวเอง ผู้ฟังได้ยินด้วยความรู้สึกและอารมณ์นักดนตรีได้ยินเสียงเครื่องดนตรีที่อยู่ใกล้ที่สุด

ในแง่หนึ่ง เราเป็นสมาชิกวงออเคสตราของพระเจ้า บ่อยครั้งเราได้ยินแต่ดนตรีที่อยู่ใกล้เราที่สุด เนื่องจากเราไม่ได้ยินเพลงทั้งหมด เราจึงเป็นเหมือนโยบที่คร่ำครวญว่า “และบัดนี้ข้ากลายเป็นเพลงเยาะเย้ยของเขา เออ ข้าเป็นขี้ปากของเขา” (โยบ 30:9)

โยบหวนคิดว่าเจ้านายและข้าราชการเคยเคารพท่าน ท่านเคย “เจริญรุ่งเรือง แม้แต่หินผายังหลั่งน้ำมันมะกอกให้” (โยบ 29:6 อมตธรรม) แต่ตอนนี้ท่านถูกคนเยาะเย้ย ท่านร่ำไห้ว่า “เสียงพิณเขาคู่ของข้ากลายเป็นเสียงโหยไห้” (โยบ 30:31) ซึ่งบทเพลงนี้มีอะไรมากกว่านั้น แต่โยบไม่ได้ยินเพลงทั้งเพลง

บางทีวันนี้คุณอาจได้ยินแค่เสียงไวโอลินเศร้าๆ ของคุณเอง อย่าท้อใจ ทุกรายละเอียดของชีวิตคุณเป็นการประพันธ์ของพระเจ้า หรือคุณอาจได้ยินเสียงฟลุตสดใส ให้คุณสรรเสริญพระเจ้าและแบ่งปันความยินดีกับผู้อื่น

การทรงไถ่ซึ่งเป็นผลงานชิ้นเอกของพระเจ้า คือบทเพลงซิมโฟนีที่เรากำลังบรรเลง และท้ายสุดแล้วทุกสิ่งจะร่วมกันเกิดผลเพื่อพระประสงค์อันดีของพระองค์ พระเจ้าทรงเป็นผู้ประพันธ์ชีวิตเรา บทเพลงของพระองค์สมบูรณ์แบบ และเราวางใจพระองค์ได้