สมัยมัธยม ผมภูมิใจกับความสามารถในการเล่นหมากรุกของตัวเอง ผมเข้าชมรมหมากรุกและช่วงพักเที่ยงผมจะไปนั่งกับเพื่อนๆ ช่วยกันวิเคราะห์หนังสือเกี่ยวกับหมากรุก ผมศึกษาเทคนิค ชนะเกือบทุกเกม และเลิกเล่นไป 20 ปี จนผมได้พบกับนักเล่นหมากรุกที่ฝึกฝนทักษะมาตลอดตั้งแต่มัธยม ผมจึงเข้าใจว่าการเล่นกับเซียนเป็นอย่างไร แม้ผมจะมีอิสระในการเดินหมากตามชอบใจ แต่กลยุทธ์ของผมแทบไม่มีความหมาย ทักษะที่เหนือกว่าของเขาทำให้ความตั้งใจของผมกลายเป็นเข้าแผนของเขาทุกครั้งไป

นี่อาจเป็นภาพฝ่ายวิญญาณสำหรับเรา พระเจ้าทรงให้อิสระเราที่จะขัดขืนแผนการดั้งเดิมของพระองค์ แต่แม้เราจะขัดขืน สุดท้ายเราก็เข้ามาสู่แผนการฟื้นฟูของพระเจ้า (โรม 8:21, 2 เปโตร 3:13, วิวรณ์ 21:1) มุมมองที่ผมมีต่อสิ่งดีและสิ่งไม่ดีจึงเปลี่ยนไป สิ่งดี เช่น สุขภาพ ความสามารถและเงินทอง ผมสามารถถวายพระเจ้าเพื่อแผนการของพระองค์ได้ และสิ่งไม่ดี เช่น ความทุพพลภาพ ความยากจน ปัญหาครอบครัว ความล้มเหลว สามารถ “แปรเปลี่ยน” เป็นเครื่องมือที่ผลักดันผมเข้าหาพระเจ้าได้เช่นกัน

เมื่อมีพระองค์ผู้ทรงเป็นยอดปรมาจารย์ ชัยชนะก็เป็นสิ่งแน่นอน ไม่ว่ากระดานแห่งชีวิตของเราจะเป็นอย่างไร