เมื่อฉันยังหัดเขียนหนังสืออยู่ คุณครูป.1 ยืนกรานให้ฉันจับดินสอตามที่ครูสอน ฉันก็ถือดินสอตามแบบที่ครูบอกเวลาที่ครูมอง แต่เวลาครูหันไปทางอื่นฉันก็เปลี่ยนไปจับดินสอตามที่ถนัดทันที ฉันคิดว่าครั้งนั้นฉันชนะครู และฉันก็ยังคงจับดินสอตามวิธีแปลกประหลาดของฉันต่อไป แต่หลายสิบปีต่อมาฉันถึงเข้าใจว่า ครูที่ฉลาดท่านนั้นรู้ว่าถ้าฉันดื้อดึงจับดินสอแบบนั้นจนกลายเป็นนิสัย จะทำให้มือฉันเมื่อยเร็ว

เด็กมักไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นสิ่งที่ดีต่อตัวเองและมักทำตามที่ตัวเองต้องการในตอนนั้นเท่านั้น คนอิสราเอลบางทีก็ไม่ต่างจาก “เด็กน้อย” เพราะคนรุ่นแล้วรุ่นเล่าวนเวียนกลับไปนมัสการพระอื่นๆ นอกเหนือพระเจ้าเที่ยงแท้แต่พระองค์เดียว พฤติกรรมของอิสราเอลทำให้พระเจ้าทรงกริ้วเพราะพระองค์รู้ดีว่าอะไรดีที่สุด พระองค์จึงทรงริบเอาพระพรไปจากเขา

ศิษยาภิบาลริค วอร์เรนกล่าวว่า “การเชื่อฟังกับความดื้อดึงเหมือนกับสองด้านของเหรียญอันเดียวกัน การเชื่อฟังนำความชื่นชมยินดีแต่ความดื้อดึงทำให้ชีวิตเราทนทุกข์” ถ้าวิญญาณแห่งความดื้อดึงของเราทำให้เราไม่อยากเชื่อฟังพระเจ้า ก็ถึงเวลาเปลี่ยนแปลงจิตใจแล้ว ให้เราหันกลับมาหาพระเจ้าเพราะพระองค์ทรงพระคุณและเมตตา