กว่า 20 ปีแอนดรูว์แครอลคอยหนุนใจผู้คนไม่ให้ทิ้งจดหมายที่คนในครอบครัวหรือเพื่อนเขียนในช่วงสงคราม แครอลซึ่งเป็นผู้อำนวยการศูนย์จดหมายสงครามอเมริกันที่มหาวิทยาลัยแชปแมนในแคลิฟอร์เนีย ถือว่าจดหมายเหล่านี้เชื่อมโยงครอบครัวเข้าด้วยกัน และเปิดประตูสู่ความเข้าใจที่ไม่มีอะไรทดแทนได้ แครอลกล่าวว่า “คนรุ่นหลังอ่านจดหมายนี้และกล่าวว่า ‘เราเข้าใจแล้วว่าคุณต้องผ่านอะไรมา และคุณเสียสละอะไรไปบ้าง’”

เมื่ออัครทูตเปาโลถูกจองจำในโรมและรู้ว่าจะต้องตายในไม่ช้า ท่านเขียนจดหมายถึงทิโมธี ชายหนุ่มที่ท่านเรียกว่า “บุตรในความเชื่อ” เช่นเดียวกับทหารในสงครามเปาโลเปิดใจกับเขาว่า “ถึงเวลาที่ข้าพเจ้าจะจากไป ข้าพเจ้าได้ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง ข้าพเจ้าได้แข่งขันจนถึงที่สุด ข้าพเจ้าได้รักษาความเชื่อไว้แล้ว ต่อแต่นี้ไปมงกุฎแห่งความชอบธรรมก็จะเป็นของข้าพเจ้า ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้พิพากษาอันชอบธรรม จะทรงประทานเป็นรางวัลแก่ข้าพเจ้าในวันนั้น และมิใช่แก่ข้าพเจ้าผู้เดียวเท่านั้น แต่จะทรงประทานแก่คนทั้งปวงที่ยินดีในการเสด็จมาของพระองค์” (2 ทิโมธี 4:6-8)

เมื่อเราอ่านจดหมายในพระคัมภีร์ที่วีรบุรุษแห่งความเชื่อทิ้งไว้ให้เรา และเข้าใจว่าพวกเขาต้องผ่านอะไรมา เพราะความรักที่มีต่อพระคริสต์ เราก็จะกล้าเดินตามแบบอย่างของพวกเขา และยืนหยัดเพื่อคนที่ตามหลังเรามา