เราอยู่ท่ามกลางมนุษย์เจ็ดพันล้านคน ที่อาศัยร่วมกันบนดาวเคราะห์ดวงน้อย ในระบบสุริยะที่ไม่ค่อยสำคัญนัก ในความเป็นจริง โลกของเราเป็นเพียงจุดสีน้ำเงินท่ามกลางวัตถุบนท้องฟ้านับล้าน ที่พระเจ้าทรงสร้างบนผืนผ้าใบมหึมา ที่เรียกว่าจักรวาล โลกอันงดงามตระการของเรา เป็นเพียงฝุ่นผง

นี่อาจทำให้เรารู้สึกไร้ค่า และไม่สำคัญเอาเสียเลย แต่พระวจนะของพระเจ้าบอกเราว่า ความจริงไม่ใช่เช่นนั้น พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ผู้ทรง “ตวงน้ำทั้งสิ้นด้วยอุ้งมือของตน” (อิสยาห์ 40:12) ทรงถือว่าเราแต่ละคนบนโลก มีความสำคัญยิ่ง เพราะเราถูกสร้างตามพระฉายาของพระองค์

ตัวอย่างเช่น พระเจ้าทรงสร้างทุกสิ่งเพื่อความสบายของเรา (1 ทิโมธี 6:17) และผู้ที่เชื่อวางใจให้พระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด พระองค์ทรงทำให้ชีวิตมีเป้าหมาย (เอเฟซัส 2:10) และแม้โลกนี้จะกว้างใหญ่ พระเจ้าทรงห่วงใยเราแต่ละคน อย่างเฉพาะเจาะจง สดุดี 139 บอกว่า พระองค์ทรงทราบว่าเราจะพูดอะไรและคิดอะไร เราไม่อาจหนีจากพระพักตร์พระองค์ได้ และพระองค์ทรงกำหนดชีวิตของเราในโลก ก่อนที่เราจะเกิดเสียอีก

เราไม่ต้องรู้สึกไร้ค่า เมื่อพระเจ้าแห่งจักรวาลทรงสนพระทัยเรามากขนาดนี้