ตอนที่ไปประเทศเปรู ผมได้ไปเที่ยวถ้ำแห่งหนึ่ง ในบรรดาถ้ำมากมายที่มีอยู่ทั่วไปในประเทศที่มีแต่ภูเขานี้ มัคคุเทศก์บอกเราว่า ถ้ำนี้ถูกสำรวจไปแล้ว 14 กิโลเมตร และยังมีส่วนที่ลึกลงไปอีก เราได้เห็นค้างคาว นกกลางคืน และหินงอกหินย้อยที่น่าตื่นตา แต่ไม่นาน ความมืดของถ้ำก็ทำให้เริ่มใจคอไม่ดี จนแทบจะหายใจไม่ออก ผมโล่งใจมาก เมื่อเรากลับสู่พื้นดินและแสงสว่างกลางวัน

ประสบการณ์ครั้งนั้น เป็นเครื่องเตือนใจที่ชัดเจนว่า ความมืดทำให้อึดอัดแค่ไหน และเราต้องการความสว่างมากเพียงไร เราอยู่ในโลกที่ถูกความบาปทำให้มืดมิดไป คือโลกที่เป็นศัตรูกับองค์พระผู้สร้าง และเราต้องการพระองค์ผู้ทรงเป็นความสว่าง

พระเยซูผู้เสด็จมาเพื่อรื้อฟื้นสิ่งทรงสร้างทั้งมวล รวมถึงมนุษย์ให้กลับสู่สภาพเดิม ทรงเรียกพระองค์เองว่าเป็น “ความสว่าง” นั้น (ยอห์น 8:12) พระองค์ตรัสว่า “เราเข้ามาในโลกเป็นความสว่าง เพื่อทุกคนที่วางใจในเราจะมิได้อยู่ในความมืด แต่จะมีความสว่างแห่งชีวิต” (ยอห์น 12:46)

ในพระองค์ เราไม่เพียงมีแสงสว่างแห่งความรอด แต่ยังได้ความสว่างเดียว ที่จะทำให้เราพบทางเดินซึ่งเป็นทางของพระองค์ ที่จะทำให้เราผ่านความมืดมิดฝ่ายวิญญาณของโลกนี้ได้