มีหญิงชราสองคน ที่ฉันไปเยี่ยมเป็นครั้งคราว คุณยายคนแรกไม่มีปัญหาเรื่องเงิน สุขภาพแข็งแรงตามวัย และอาศัยอยู่ที่บ้านตัวเอง แต่ท่านมักพูดเรื่องแง่ลบตลอดเวลา ส่วนคุณยายอีกคนหนึ่งพิการเพราะโรคข้ออักเสบ และมักหลงลืม ท่านอาศัยอยู่ในที่พักธรรมดา และมีสมุดจดเตือนความจำเพื่อจะไม่ลืมนัด ทุกคนที่มาหาจะได้ยินคุณยายพูดอยู่เสมอว่า “พระเจ้าทรงดีต่อยายมาก” ครั้งที่แล้วที่ฉันช่วยหยิบสมุดจดให้คุณยาย ฉันสังเกตเห็นบันทึกของวันก่อนหน้าที่ว่า “นัดมื้อเที่ยงนอกบ้านพรุ่งนี้ วันแห่งความสุขอีกวัน”

อันนา คือผู้เผยพระวจนะหญิงในสมัยที่พระเยซูประสูติ เธอมีชีวิตที่ลำบาก (ลก.2:36-37) เป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว และคงจะไม่มีลูก เธออาจเคว้งคว้างและขัดสน แต่เธอจดจ่อที่พระเจ้าและรับใช้พระองค์ เธอรอคอยพระเมสสิยาห์ ทั้งยังขันแข็งในการนมัสการพระเจ้าอธิษฐาน อดอาหาร และสอนสิ่งที่เธอเรียนรู้จากพระเจ้าแก่ผู้อื่น

แล้ววันนั้นก็มาถึง เมื่อเธออายุแปดสิบกว่าปี เธอได้เห็นทารกน้อย คือพระเมสสิยาห์อยู่ในอ้อมแขนของแม่วัยสาว การอดทนรอคอยของเธอคุ้มค่า หัวใจของเธอเปล่งเสียงชื่นชมยินดี ร้องสรรเสริญพระเจ้า แล้วป่าวประกาศข่าวดีนั้นให้ผู้อื่นได้รู้