สิ่งที่ผมเรียกว่าเมลโน้ต คือข้อคิดที่เมลิสสาลูกสาวของผมเขียนไว้ในพระคัมภีร์ของเธอ เพื่อช่วยในการนำพระคำไปใช้ในการดำเนินชีวิต ในมัทธิว 7 เธอตีกรอบรอบข้อ 1 และ 2 ที่พูดถึงการไม่ตัดสินผู้อื่น เพราะถ้า “ท่านจะตวงให้เขาด้วยทะนานอันใดพระเจ้าจะได้ทรงตวงให้ท่านด้วยทะนานอันนั้น” ข้างๆ มีเมลโน้ตที่เขียนว่า “มองดูสิ่งที่ตัวเองทำก่อนไปมองดูคนอื่น”

เมลิสสาเป็นเด็กวัยรุ่นที่ “เห็นแก่คนอื่น” เธอใช้ชีวิตตามฟีลิปปี 2:4 แม็ตต์ เป็นเพื่อนร่วมชั้นที่รู้จักเธอมาตั้งแต่ชั้นก่อนวัยเรียนที่โบสถ์จนวันสุดท้ายในชั้น ม.5 เมื่อเธอเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาพูดถึงเมลิสสาในพิธีไว้อาลัยว่า “ผมเห็นเธอมีรอยยิ้ม และทำให้คนอื่นมีความสุขอยู่เสมอ” ทารา เพื่อนของเธอกล่าวว่า “ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกับฉัน เธอเป็นเพื่อนที่ดีและร่าเริงกว่าใครๆ”

ในวันที่ผู้คนมักตัดสินคนอื่นด้วยใจหยาบกระด้าง เป็นการดีที่จะระลึกว่า ความรักเริ่มต้นที่ตัวเรา เปาโลกล่าวว่า “ดังนั้นยังตั้งอยู่สามสิ่ง คือ ความเชื่อ ความหวังใจ และความรัก แต่ความรักใหญ่ที่สุด” (1 คร.13:13)

จะดีสักเพียงใด ถ้าเรามองผู้อื่นแล้วพูดว่า “ความรักเริ่มที่ตัวเรา” เป็นการสะท้อนความรักที่พระเจ้ามีต่อเราได้อย่างดีเยี่ยม