หลายปีก่อน ผมและไบรอัน ลูกชาย ตกลงกันว่า จะขนย้ายเครื่องมือบางอย่างไปให้เพื่อนที่ไร่ปศุสัตว์ ซึ่งอยู่ในถิ่นทุรกันดารห่างไกลในรัฐไอดาโฮ ที่นั่นยังไม่มีถนนตัดผ่าน และไม่มีเส้นทางที่รถบรรทุกของผมจะผ่านไปได้ ดังนั้นราล์ฟ ผู้จัดการไร่วัยหนุ่ม จึงมาพบเราที่จุดสิ้นสุดของถนน พร้อมด้วยเกวียนขนาดเล็กที่เทียมด้วยล่อคู่หนึ่ง
ระหว่างทางไปไร่ ผมกับราล์ฟได้คุยกัน ผมจึงทราบว่าเขาอาศัยอยู่ที่นั่นตลอดทั้งปี “คุณทำอะไรในฤดูหนาว” ผมถาม เพราะรู้ว่าฤดูหนาวในแถบนั้นทั้งยาวนานและสาหัส อีกทั้งที่ไร่ยังไม่มีไฟฟ้าและโทรศัพท์ มีแค่วิทยุสัญญาณดาวเทียม “คุณทนได้อย่างไร”
“ที่จริงแล้ว” เขาลากเสียง “ผมว่าเป็นที่ที่แสนจะสงบสุข”
ในช่วงเวลาที่เราเต็มไปด้วยความกดดัน และมีแต่เสียงรบกวน กับผู้คนล้อมรอบเรามากมายเกินไป บางครั้งเราก็โหยหาสันติสุขและความสงบ เราต้องการจะ “หาที่เปลี่ยวหยุดพักหายเหนื่อยสักหน่อยหนึ่ง” (มาระโก 6:31) เราจะหาสถานที่แบบนั้นได้หรือไม่
สถานที่นั้นมีอยู่ คือเมื่อเราใช้เวลาสักครู่ใคร่ครวญถึงความรัก และพระเมตตาของพระเจ้า และมอบภาระของเราไว้กับพระองค์ เราจะพบสันติสุขซึ่งโลกได้พรากเอาไป ในพื้นที่เงียบสงบ ซึ่งพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วย
Admin เมื่อ 28/01/2015 ที่ 8:17 am
เพลงประกอบมานาฯ เสียงวันนี้ “ให้พระองค์เป็นหนึ่ง – ก้อย ศรัณย่า”
สุชาติ อ่อนโพธา เมื่อ 25/01/2015 ที่ 7:30 am
ฟังแล้วมีพลังดีขอบคุณพระเจ้าครับ