จอห์น คริสซอสทัม (347-407) อาร์คบิชอปแห่งคอนสแตนติโนเปิล กล่าวถึงมิตรภาพไว้ว่า “มิตรภาพทำให้เรารักสถานที่และฤดูกาล ดอกไม้สละกลีบงามบนพื้นรอบตัวมันฉันใด สหายก็โปรยความยินดีในที่ที่พวกเขาอยู่ฉันนั้น”

โยนาธานกับดาวิดทำให้เราเห็นความอ่อนหวานของมิตรภาพแท้ พระคัมภีร์บันทึกความผูกพันอันลึกซึ้งและฉับพลันระหว่างคนทั้งสอง (1 ซมอ.18:1) ซึ่งดำรงมิตรภาพไว้ด้วยการแสดงความภักดีต่อกันและกัน (1 ซมอ.18:3; 1 ซมอ.20:16, 1 ซมอ.20:42; 1 ซมอ.23:18) และหล่อเลี้ยงมันด้วยการแสดงความห่วงใย โยนาธานให้ของขวัญแก่ดาวิด (1 ซมอ.18:4) และคอยดูแลยามดาวิดพบความยากลำบาก (1 ซมอ.19:1-2;20:12-13)

ใน 1 ซามูเอล 23:16 เราได้เห็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในมิตรภาพของทั้งสองคน เมื่อดาวิดต้องหนีภัยจากพ่อของโยนาธาน “และโยนาธานราชบุตรของซาอูลได้ลุกขึ้นไปหาดาวิดที่โฮเรช และสนับสนุนมือของเธอให้เข้มแข็งขึ้นในพระเจ้า” เพื่อนจะช่วยให้คุณพบกำลังในพระเจ้าในยามที่ชีวิตตกต่ำ

ในโลกที่ความสัมพันธ์ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของผลประโยชน์ ให้เราเป็นเพื่อนประเภทที่คิดถึงแต่การให้ พระเยซูสหายประเสริฐของเรา ได้ทรงเป็นแบบอย่างให้เราได้เห็นแล้วว่า “ไม่มีผู้ใดมีความรักที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ คือการที่ผู้หนึ่งผู้ใดจะสละชีวิตของตนเพื่อมิตรสหายของตน” (ยน.15:13)