เมื่อแม็กซ์ ลูคาโด้ เข้าร่วมการแข่งขันไตรกีฬา เขาได้สัมผัสประสบการณ์เกี่ยวกับพลังด้านลบของการบ่น เขากล่าวว่า “หลังจากว่ายน้ำไป 1.9 กิโลเมตร และขี่จักรยาน 90 กิโลเมตรผมไม่เหลือพลังงานมากนักสำหรับการวิ่งอีก 21 กิโลเมตร คนที่กำลังวิ่งอยู่ข้างๆ ผมก็เช่นเดียวกัน เขาพูดว่า “เลวร้ายจริงๆ การลงแข่งครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตผม” ผมบอกว่า “ลาก่อนนะ” แม็กซ์รู้ดีว่า หากเขาฟังต่อไป เขาคงจะเริ่มเห็นด้วยกับชายคนนี้ เขาจึงบอกลา และวิ่งต่อไป

ท่ามกลางชนอิสราเอล คนมากมายฟังคำบ่นนานจนเกินไป และเริ่มจะคล้อยตามคำพร่ำบ่น ซึ่งไม่เป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า เนื่องจากพระเจ้าได้ทรงนำอิสราเอลออกจากการเป็นทาส และทรงสัญญาว่าจะประทับอยู่ท่ามกลางพวกเขา แต่พวกเขายังคงพร่ำบ่น ทั้งในเรื่องความยากลำบากของทะเลทราย และไม่พอใจมานาที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมให้ อิสราเอลบ่นโดยลืมไปว่า มานาเป็นของประทานที่มาจากพระหัตถ์ที่เปี่ยมด้วยความรักของพระเจ้า (กันดารวิถี 11:6) เพราะว่าการบ่นนำพิษของการไม่รู้จักบุญคุณเข้ามาสู่หัวใจ และสามารถแพร่ไปยังผู้อื่นได้ พระเจ้าจึงจำเป็นต้องพิพากษาสิ่งนี้

วิธีที่แน่นอนในการ “บอกลา” การบ่นและการไม่รู้จักบุญคุณ คือ ให้เราทบทวนถึงความสัตย์ซื่อ และความดีของพระเจ้าที่มีต่อเราทุกวัน