สิงห์คำรามเป็น “เจ้าแห่งป่า” ในตำนาน แต่สิงโตที่พวกเราหลายคนเห็น เป็นแมวขี้เซาที่อยู่ในสวนสัตว์ พวกมันได้แต่นอนพัก และอาหารของพวกมันก็ถูกนำมาให้ โดยที่สิงโตไม่ต้องยกเท้าตะปบเลย

อย่างไรก็ตาม สิงโตในถิ่นอาศัยตามธรรมชาติไม่ได้มีชีวิตที่แสนสบายเสมอไป ความหิวโหยผลักดันให้มันออกล่าเหยื่อ และในการล่าเหยื่อนั้น มันจะเสาะหาสิ่งที่ยังเล็ก อ่อนแอหรือบาดเจ็บ มันหมอบซุ่มอยู่ในพงหญ้า และคืบคลานเข้าไปช้าๆ ทันใดนั้น มันก็ตะครุบอย่างฉับพลัน และฝังเขี้ยวลงไปในร่างของเหยื่อ

เปโตรใช้คำว่า “สิงห์คำราม” เพื่อเปรียบกับซาตาน ซึ่งเป็นนักล่าที่มั่นใจ เที่ยวไปเสาะหาคนที่มันจะกัดกินได้ (1 เปโตร 5:8) ในการจัดการกับศัตรูตัวฉกาจนี้ ลูกของพระเจ้าจะต้องระวังระไวสวม “ยุทธภัณฑ์ทั้งชุดของพระเจ้า” เพื่อจะ “มีกำลังขึ้นในองค์พระผู้เป็นเจ้าและในฤทธิ์เดชอันมหันต์ของพระองค์” (เอเฟซัส 6:10-11)

ข่าวดีคือ ซาตานเป็นศัตรูที่ถูกพิชิตแล้ว มันเป็นศัตรูที่มีฤทธิ์มาก แต่ผู้ที่ได้รับการปกป้องโดยความรอด การอธิษฐาน และพระคำของพระเจ้า ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวสิงห์คำรามตัวนี้ เราทั้งหลายเป็นผู้ที่ “ฤทธิ์เดชของพระเจ้าได้คุ้มครองไว้” (1 เปโตร 1:5) ยากอบ 4:7 รับรองกับเราว่า “จงต่อสู้กับมารและมันจะหนีท่านไป”