พายุกำลังตั้งเค้า ไม่ใช่แค่บนท้องฟ้า แต่ในบ้านเพื่อนของฉันด้วย เธอเล่าว่า “ตอนฉันอยู่ที่ฮ่องกง” “กรมอุตุฯ ประกาศเตือนว่าจะมีพายุใหญ่ แต่นอกจากพายุที่ปรากฏเค้าลางนอกหน้าต่าง ยังมีพายุที่กำลังตั้งเค้าในบ้านด้วยตอนที่พ่อเข้าโรงพยาบาล สมาชิกในครอบครัวต่างพยายามจัดแบ่งเวลารับผิดชอบงานทั้งในและนอกบ้าน ทั้งยังต้องเดินทางไปกลับโรงพยาบาล ทุกคนเหนื่อยล้าจนเริ่มหมดความอดทน สถานการณ์ในบ้านตึงเครียด”

ชีวิตอาจเป็นเหมือนพายุที่ซัดเราไปมาด้วยลมแห่งความทุกข์ยาก ความโศกเศร้าหรือความเครียด เราจะหันหน้าไปทางใด เมื่อสาวกของพระเยซูตกอยู่ท่ามกลางพายุใหญ่ และสงสัยว่าพระองค์ทรงห่วงใยหรือเปล่า พวกเขารู้ว่าจะหันไปทางไหน พระองค์ทรงสำแดงฤทธานุภาพโดยการทำให้พายุร้ายสงบลง (มก.4:38-39)

แต่บ่อยครั้งที่พระองค์มิได้ทรงห้ามพายุทันที และเราก็อาจเป็นเหมือนสาวกที่รู้สึกว่า พระองค์ไม่ทรงสนพระทัย เราขจัดความกลัวของเราได้ด้วยการยึดมั่นในความเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้า และทรงทำสิ่งสารพัดได้ เราสามารถเข้าลี้ภัยในพระองค์ (สดด.91:1) เราสามารถขอให้ทรงช่วยให้เรามีความสัมพันธ์กับผู้อื่นด้วยความกรุณา เราสามารถพักสงบในพระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยฤทธานุภาพ สติปัญญา และความรัก ทรงสถิตกับเราในพายุและทรงโอบอุ้มเราผ่านพายุนั้น