หลังจากเหตุการณ์ การกราดยิงในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในเมืองนิวทาวน์ รัฐคอนเนคติคัท หลายคนมีความรู้สึกอยากช่วยเหลือ บางคนบริจาคโลหิตสำหรับผู้บาดเจ็บ บางคนบริการอาหารและกาแฟฟรีแก่เจ้าหน้าที่ที่ร้านของตน ส่วนบางคนก็เขียนจดหมายปลอบใจหรือสวมกอด บางคนส่งเงินช่วยเหลือและตุ๊กตาหมีมาให้เด็กๆ บางคนให้คำปรึกษา บางคนหาวิธีช่วยเหลือตามลักษณะนิสัย ความสามารถและสิ่งที่ตนมีอยู่

เรื่องของโยเซฟในพระคัมภีร์ทำให้เราเห็นว่าโยเซฟใช้ทักษะที่มีเป็นส่วนสำคัญในการช่วย ผู้อื่นให้รอดจากการกันดารอาหาร 7 ปี (ปฐก.41:53-54) ในกรณีของโยเซฟ เขาเตรียมการล่วงหน้าได้เพราะเขารู้ว่าเวลาแห่งความยากลำบากกำลังจะมาถึง หลังจากโยเซฟเตือนฟาโรห์ กษัตริย์แห่งอียิปต์ว่าปีแห่งการกันดารกำลังจะมา ฟาโรห์แต่งตั้งให้เขาดูแลการเตรียมพร้อมในเวลา 7 ปี โยเซฟใช้สติปัญญาและวิจารณญาณจากพระเจ้าเตรียมความพร้อมให้ประเทศ (ปฐก.41:39) จากนั้น เมื่อ “การกันดารอาหารแผ่ไปทั่วแผ่นดิน โยเซฟ ก็เปิดฉางออก” (ปฐก.41:56) และเขายังช่วยเหลือครอบครัวของตัวเองได้ด้วย (ปฐก.45:16-18)

เรื่องนี้แสดงให้เห็นพระทัยของพระเจ้าที่ทรงมีต่อโลกนี้ พระองค์ได้ทรงเตรียมเราและทำให้เราเป็นแบบที่เราเป็น เพื่อเราจะได้ดูแลผู้อื่นในรูปแบบที่พระองค์ทรงนำเรา