ในวันที่ 7 กันยายน 1838 เกรซ ดาร์ลิง ลูกสาวคนเฝ้าประภาคารชาวอังกฤษ มองไปเห็นเรือแตกและผู้รอดชีวิตลอยคออยู่นอกชายฝั่งเธอกับพ่อพายเรือฝ่ากระแสน้ำที่มีคลื่นลมแรงออกไปอย่างกล้าหาญ เพื่อช่วยชีวิตหลายชีวิตเกรซกลายเป็นตำนานเพราะใจที่เมตตาสงสารและความตั้งใจแน่วแน่ในการยอมเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือผู้อื่น

อัครทูตเปาโลบอกเราถึงชายหญิงอีกคู่หนึ่งที่เสี่ยงชีวิตของตนเพื่อผู้อื่น คือปริสคาและอาควิลลา เพื่อนร่วมงานในพระคริสต์ของท่าน ผู้ซึ่ง “เสี่ยงชีวิตของเขา เพื่อป้องกันชีวิตของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขอขอบคุณเขาทั้งสอง และมิใช่ข้าพเจ้าคนเดียว แต่คริสตจักรทุกแห่งของพวกต่างชาติก็ขอบคุณเขาด้วย” (รม.16:3-4)

เปาโลไม่ได้บอกชัดเจนว่า “ความเสี่ยง” ที่ท่านพูดถึงนั้นคืออะไร แต่การที่ท่านถูกโบยตีถูกจำจอง เผชิญภัยเรือแตก และถูกขู่ฆ่า อยู่เป็นประจำทำให้เราเข้าใจได้ไม่ยากว่า ทำไมสามีภรรยาคู่นี้ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเหลือเพื่อนของพวกเขา สำหรับพวกเขาแล้วการช่วยชีวิตเปาโลนั้น สำคัญกว่าความปลอดภัยของตนเอง

การช่วยเหลือผู้อื่นจากอันตรายไม่ว่าจะเป็นฝ่ายร่างกายหรือฝ่ายจิตวิญญาณ มักมีความเสี่ยงตามมาด้วย แต่เมื่อเรายอมเสี่ยงโดยยื่นมือช่วยเหลือผู้อื่น เราก็ได้สะท้อนพระทัยขององค์พระผู้ช่วยให้รอด ผู้เสียสละเพื่อเราอย่างมากมาย – HDF