ในวันที่อากาศหนาว สุนัขแก่ที่เราเลี้ยงไว้จะเดินวนไปมาในสวนหาตำแหน่งที่แดดส่องถึงเพื่อจะนอนเหยียดไปบนผืนหญ้าให้ร่างกายของมันได้รับความอบอุ่นจากแสงอาทิตย์

เรื่องนี้ทำให้ผมระลึกได้ว่า เราต้อง “รักษา” ตัวเองให้อยู่ในความรักของพระเจ้า (ยด.1:21) ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องทำตัวพิเศษเพื่อให้พระเจ้ารัก (แม้เราปรารถนาจะทำให้พระองค์พอพระทัยก็ตาม) เพราะเราเป็นบุตรของพระเจ้าไม่ว่าเราจะทำ หรือพลาด ไม่ได้ทำสิ่งใด พระเจ้าก็ทรงรักเราอยู่แล้ว ดังนั้นให้เราคิดถึงความรักของพระองค์และดำรงอยู่ในรัศมีและความอบอุ่นของความรักนั้นวันยังค่ำ

“[ไม่มีสิ่งใด] สามารถกระทำให้เราทั้งหลายขาดจากความรักของพระเจ้า” (รม.8:39) พระองค์ทรงรักเราตั้งแต่ก่อนที่เราจะเกิดมาจน ณ เวลานี้ก็ทรงรักเรา นี่คือตัวตนของเราในพระคริสต์ เราคือบุตรที่รักของพระเจ้า และนี่แหละที่เราควรระลึกถึงอยู่เสมอ

ในพระกิตติคุณที่ยอห์นเป็นผู้บันทึก มีห้าครั้งที่ท่านเรียกตนเองว่าเป็นสาวกที่พระเยซูทรงรัก (13:23; 19:26; 20:2; 21:7,20) พระเยซูทรงรักสาวกคนอื่นด้วย แต่ยอห์นมีความปลาบปลื้มกับความจริงที่ว่าพระเยซูทรงรักท่าน เราสามารถคิดแบบเดียวกับยอห์นได้เช่นกันว่า “ฉันเป็นสาวกที่พระเยซูทรงรัก” และบอกกับตัวเองเสมอทุกวัน หรืออาจจะร้องเพลงเด็กที่เราคุ้นเคยในใจว่า “พระเยซูรักฉัน รู้แน่” เมื่อเรามีความจริงข้อนี้อยู่กับเราตลอดเวลาเราก็ดำรงอยู่ในความอบอุ่นแห่งความรักของพระองค์! – DHR