ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผมประสบกับภาวะร่างกายขาดน้ำสองสามครั้ง บอกได้เลยว่าผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก ครั้งแรกเป็นตอนที่ผมได้รับบาดเจ็บที่เอ็นร้อยหวายขณะเล่นสกีทางไกล ส่วนอีกครั้ง เกิดขึ้นตอนที่ผมอยู่ในทะเลทรายที่อิสราเอลซึ่งร้อนระอุถึง 46 องศา ทั้งสองครั้งนั้นผมมีอาการหลายอย่าง เช่น วิงเวียนมึนงง และตาพร่า ผมได้เรียนรู้ด้วยความยากลำบากมากับตัวเองว่า น้ำเป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่อการดำรงชีวิต

ประสบการณ์เรื่องร่างกายขาดน้ำ ทำให้ผมสำนึกในคุณค่าของคำเชิญชวนที่พระเยซูคริสต์ตรัสไว้ว่า “ถ้าผู้ใดกระหาย ผู้นั้นจงมาหาเราและดื่ม” (ยอห์น 7:37) คำประกาศของพระองค์ดึงดูดความสนใจอย่างมาก โดยเฉพาะในเวลานั้นซึ่งเป็นวันสุดท้ายและเป็นวันใหญ่ของงานเทศกาลประจำปี เพื่อรำลึกถึงการเดินทางร่อนเร่ในถิ่นทุรกันดารของชาวยิว ซึ่งพิธีการสำคัญคือ การเทน้ำให้ไหลลงมาตามบันไดพระวิหาร เพื่อเป็นการระลึกถึงการที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมน้ำให้ชาวยิวที่เดินทางเร่ร่อนและหิวกระหาย แล้วพระเยซูก็ทรงลุกขึ้นและประกาศว่าพระองค์ทรงเป็นน้ำที่เราทุกคนขาดไม่ได้

การดำเนินชีวิตกับพระเยซูอย่างจริงจัง โดยการพูดคุยกับพระองค์และพึ่งพาพระปัญญาของพระองค์ เป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่อสุขภาพฝ่ายวิญญาณของเรา ดังนั้น จงติดสนิทกับพระองค์เพราะพระองค์ผู้เดียวที่จะทำให้จิตวิญญาณที่หิวกระหายของเราได้รับการเติมเต็ม – JS