เมื่อแม่ทัพกลับจากศึกสงครามพร้อมกับชัยชนะ ชาวโรมันโบราณจะจัดขบวนแห่เพื่อต้อนรับผู้พิชิตกลับบ้าน ในขบวนนี้จะประกอบไปด้วยทหารที่ไปร่วมรบ และเชลยศึกที่ถูกกวาดต้อนมา เป็นเครื่องหมายแห่งชัยชนะ ในขณะที่ขบวนแห่เคลื่อนผ่านกลางเมือง ประชาชนจะพากันโห่ร้องแสดงความยินดีกับความสำเร็จของวีรบุรุษของพวกเขา

และเพื่อป้องกันไม่ให้แม่ทัพทะนงตน จะมีทาสคนหนึ่งนั่งมาในรถม้าคันเดียวกันกับเขาเพราะอะไร? เพื่อว่าเมื่อประชาชนพากันสรรเสริญเยินยอแม่ทัพ ทาสคนนี้จะได้คอยกระซิบบอกเขาว่า “ท่านก็ต้องเผชิญความตายเหมือนกัน”

เมื่อประสบความสำเร็จ เราเองก็มักจะมองไม่เห็นความอ่อนแอของตนเองและปล่อยให้หัวใจเต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงอันนำไปสู่ความพินาศ ยากอบเตือนให้เราออกห่างจากภัยของความเย่อหยิ่งโดยสอนให้เราถ่อมใจและมองที่พระเจ้า ท่านเขียนไว้ว่า “พระเจ้าทรงต่อสู้ผู้ที่หยิ่งจองหองแต่ทรงประทานพระคุณแก่คนที่ใจถ่อม” (ยก.4:6) ใจความสำคัญของประโยคนี้คือ พระคุณ ไม่มีอะไรประเสริฐไปกว่าพระคุณ พระเจ้าผู้เดียวที่ทรงสมควรที่จะรับคำโมทนาและคำสรรเสริญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับพระคุณที่ทรงประทานให้แก่เราอย่างล้นเหลือ

แท้จริงแล้วความสำเร็จหรือสิ่งยิ่งใหญ่ใดๆไม่ได้เกิดจากตัวเราเอง แต่เป็นผลของพระคุณของพระเจ้าอันหาที่เปรียบมิได้ ซึ่งเราจะพึ่งพิงไปชั่วนิรันดร์กาล – BC