ผมได้รับข่าวดีหลังจากการไปตรวจวัดสายตาเมื่อเดือนที่แล้วว่า การมองเห็นในระยะไกลของผมดีขึ้น ผมคิดว่านั่นเป็นข่าวดี จนกระทั่งเพื่อนผมบอกว่า “คนเราจะมองไกลได้ดีขึ้นเมื่ออายุมากขึ้น ส่วนการมองใกล้จะแย่ลง”

การตรวจสายตาครั้งนี้ ทำให้ผมคิดถึงการมองเห็นในระยะไกลอีกแบบหนึ่งที่ผมสังเกตได้จากคริสเตียนบางคน คนที่รู้จักพระเจ้ามานานหรือเคยผ่านการทดลองหนักๆ มา ดูเหมือนจะมีสายตาฝ่ายจิตวิญญาณที่ดีกว่าคนอื่น สายตาที่มองไปถึงนิรันดร์กาลของพวกเขาชัดเจนมากขึ้นในขณะที่สายตา “ที่มองสิ่งต่างๆ ในโลก” กำลังพร่าเลือนไป

เนื่องจากเปาโลมีสายตาที่มองไปถึงนิรันดร์กาล ท่านจึงได้หนุนใจคริสตจักรในเมืองโครินธ์ว่า “เพราะว่าการทุกข์ยากเล็กๆน้อยๆของเราซึ่งเรารับอยู่ประเดี๋ยวเดียวนั้นจะทำให้เรามีศักดิ์ศรีถาวรมากหาที่เปรียบมิได้…เพราะว่าสิ่งของซึ่งมองเห็นอยู่นั้นเป็นของไม่ยั่งยืนแต่สิ่งซึ่งมองไม่เห็นนั้นก็ถาวรนิรันดร์”(2 คร.4:17-18)

ในปัจจุบันเรายังคงเผชิญปัญหาเกี่ยวกับ “สายตา” คือ มีแรงยื้อยุดเราอยู่ระหว่างการมีความสุขกับสิ่งสารพัดที่พระเจ้าประทานให้ในชีวิตของเรา กับการเชื่อตามที่นักศาสนศาสตร์โจนาธาน วิลเลียมได้พูดถึงอนาคตของเราเอาไว้ว่า “การไปสวรรค์และได้ชื่นชมพระเจ้าอย่างเต็มตา ย่อมประเสริฐกว่าการได้อยู่บ้านที่สุขสบายที่สุดในโลกนี้” การมองเห็นพระเจ้าจะทำให้การมองเห็นของเราสมบูรณ์ – AMC