ประชามติช่างเปลี่ยนแปลงได้รวดเร็ว ขณะที่พระเยซูเสด็จเข้าสู่กรุงเยรูซาเล็มเพื่อร่วมฉลองเทศกาลปัสกา พระองค์ทรงได้รับการต้อนรับจากฝูงชนที่โห่ร้องยกย่องพระองค์เป็นกษัตริย์ (ยน.12:13) แต่ไม่ทันถึงสิ้นสัปดาห์ฝูงชนกลุ่มเดียวกันนี้กลับร้องให้ตรึงพระองค์ที่กางเขน (ยน.19:15)

ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้แตกต่างมากนักจากฝูงชนที่โลเลกลุ่มนี้ ฉันชอบเชียร์ทีมที่กำลังเป็นต่อแต่ความสนใจของฉันเริ่มเบี่ยงเบน เมื่อพวกเขาเริ่มเพลี่ยงพล้ำ ฉันชอบเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ที่สดใหม่และน่าตื่นเต้น แต่เมื่อความสดใหม่นั้นจากไปเกิดขึ้นที่ส่วนอื่นของเมือง ฉันก็พร้อมที่จะตามไป ฉันรักที่จะติดตามพระคริสต์เมื่อทรงกระทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แต่ฉันจะหลบเลี่ยง เมื่อพระองค์คาดหวังให้ฉันทำสิ่งที่ยาก ฉันตื่นเต้นที่จะติดตามพระคริสต์ เมื่อฉันได้ทำตัวเป็นส่วนหนึ่ง “ใน” ฝูงชน ไม่ใช่เรื่องยากที่จะวางใจในพระองค์ เมื่อพระองค์ทรงสำแดงสติปัญญาเหนือคนฉลาด และทรงมีอำนาจเหนือกว่าผู้มีอำนาจทั้งหลาย (มธ.12:10; 22:15-46) แต่ฉันจะรู้สึกลังเลเมื่อพระองค์เริ่มตรัสถึงการทนทุกข์ การเสียสละ และความตาย

ฉันมักคิดว่าจะติดตามพระคริสต์ไปจนถึงกางเขน แต่ฉันก็มีความสงสัยเพราะหากเมื่ออยู่ในที่ที่ปลอดภัย ฉันยังไม่พูดเพื่อพระองค์จะเป็นไปได้หรือที่ฉันจะกล้าพูดท่ามกลางฝูงชนที่ต่อต้านพระองค์?

ฉันรู้สึกขอบคุณพระเยซูที่ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อสาวกที่โลเลให้เราได้กลายเป็นสาวกที่ทุ่มเท – JAL