ในบทประพันธ์ จุดอ่อนที่ทำให้ล้มลงหมายถึงลักษณะนิสัยที่นำความหายนะมาสู่วีรบุรุษในเรื่องราวต่างๆ นั่นเป็นความจริงที่เกิดขึ้นกับอุสซียาห์ ซึ่งได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นกษัตริย์ของยูดาห์เมื่อมีพระชนมายุได้ 16 พรรษา พระองค์ติดตามพระเจ้านานหลายปี และขณะที่พระองค์ทำเช่นนั้น พระเจ้าก็ทรงประทานความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ (2 พศด.26:4-5) แต่เหตุการณ์เปลี่ยนไปเมื่อ “พระนามของพระองค์ก็ลือไปไกล เพราะพระองค์ทรงรับความช่วยเหลืออย่างอัศจรรย์จนพระองค์เข้มแข็ง แต่เมื่อพระองค์ทรงแข็งแรงแล้ว พระองค์ก็มีพระทัยผยองขึ้น จึงทรงกระทำความเสียหาย” (2พศด.26:15-16)

อุสซียาห์เข้าไปในวิหารของพระเจ้าเพื่อเผาเครื่องหอมบนแท่นบูชา (2พศด.26:16) ซึ่งเป็นการไม่เชื่อฟังคำสั่งของพระเจ้าอย่างชัดเจน บางทีความหยิ่งผยองอาจทำให้พระองค์เชื่อว่ากฎของพระเจ้ามีไว้สำหรับทุกคน ยกเว้นพระองค์เองเมื่ออุสซียาห์โกรธที่ปุโรหิตบอกว่าพระองค์กำลังทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง พระเจ้าทรงลงโทษพระองค์ด้วยโรคเรื้อน (2พศด.26:18-20)

ทั้งในบทประพันธ์และในชีวิตจริงบ่อยครั้ง เราได้เห็นคนมีชื่อเสียงตกอับและสูญเสียเกียรติ ต้องอยู่อย่างอับอายและทนทุกข์ทรมาน “และอุสซียาห์ก็ทรงเป็นโรคเรื้อนจนวันสิ้นพระชนม์…ทรงอยู่ต่างหาก เพราะพระองค์ทรงถูกตัดออกเสียจากพระนิเวศของพระเจ้า” 2พศด.26:21)

ทางเดียวที่เราจะป้องกันไม่ให้ความหวานชื่นแห่งการสรรเสริญ กลายเป็นยาพิษแห่งความเย่อหยิ่ง ก็คือการติดตามองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยใจถ่อม- DCM