ในการแข่งขันเบสบอลรุ่นเยาว์ครั้งแรกของเขาผู้เล่นหนุ่มน้อยในทีมที่ผมเป็นโค้ชให้ ถูกลูกเบสบอลกระแทกเข้าที่หน้า เขาไม่ถึงกับบาดเจ็บแต่เข้าใจว่าคงจะมึนไปชั่วขณะ และทำให้เขากลัวลูกบอลไปตลอดฤดูแข่งขันนั้น เกมแล้วเกมเล่าที่เขาพยายามตีลูกบอลให้ถูก แต่ก็ไม่สำเร็จ

จนมาถึงเกมสุดท้ายซึ่งเราถูกทิ้งคะแนนห่างและดูท่าจะไม่มีหวัง หนุ่มน้อยผู้นั้นก้าวออกมาเมื่อถึงตาที่เขาต้องตีลูก “ผัวะ!” เขาตีถูกลูกอย่างแม่นยำจนทุกคนตกตะลึง! เพื่อนร่วมทีมต่างพากันตื่นเต้นดีใจ ขณะที่พ่อแม่ของเขาและพ่อแม่ของเพื่อนร่วมทีมต่างพากันส่งเสียงเชียร์ดังลั่นแม้เราจะแพ้ แต่ผมก็กระโดดโลดเต้น เพราะเราทุกคนรักเด็กคนนี้และเอาใจช่วยเขา

ผมคิดถึงภาพของพระเจ้าที่คอยให้กำลังใจเราเช่นกัน พระองค์ทรงรักเรามากและปรารถนาให้เรา “มีความสามารถหยั่งรู้….ถึงความกว้างความยาว ความสูง ความลึก คือให้ซาบซึ้งในความรักของพระคริสต์ซึ่งเกินความรู้” (อฟ.3:18-19)

บางคนคิดว่าพระเจ้าเป็นพระเจ้าที่ไม่รักและรอให้เราพลาด เพื่อจะได้ลงโทษเรา ดังนั้น เราได้รับสิทธิพิเศษให้บอกคนเหล่านั้นถึงความรักอันลึกซึ้งของพระองค์ที่มีต่อพวกเขา ลองคิดถึงความสุขที่จะเกิดขึ้นเมื่อพวกเขาได้ยินถึงพระเจ้าผู้ทรงรักพวกเขามาก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์เพื่อสิ้นพระชนม์บนกางเขน เพราะบาปของพวกเขาและพระองค์ต้องการเป็นกำลังใจให้กับพวกเขา! – RK